Halloween party ideas 2015
Tweet Share Share Share Share Share

2:05 μ.μ.
 Οι έντονες διεργασίες που βρίσκονται εδώ και καιρό σε εξέλιξη σε όλο το φάσμα του αστικού πολιτικού σκηνικού, στοχεύουν στη δημιουργία πόλων που θα συνεισφέρουν στη συγκρότηση σταθερών αστικών κυβερνητικών σχημάτων, προκειμένου να υλοποιείται εκείνη η πολιτική που θα ικανοποιεί τη στρατηγική του κεφαλαίου κόντρα στα συμφέροντα του λαού. Και από αυτή τη σκοπιά πρέπει να δει κάποιος και όσα συμβαίνουν στο χώρο της λεγόμενης ακροδεξιάς.
Ακόμα κι αν ο χαρακτήρας αυτών των διεργασιών εμφανίζεται να έχει - προς το παρόν - περιθωριακό χαρακτήρα, έχει σημασία το γεγονός ότι αυτή η ίδια η κινητικότητα, αλλά και το γεγονός ότι αστικές δυνάμεις με εντελώς διαφορετική πολιτική «καταγωγή» εμφανίζονται να «ξεπλένουν» με κάθε ευκαιρία το συγκεκριμένο χώρο, προετοιμάζοντας προφανώς εκείνες τις συνθήκες νομιμοποίησης και αναγνώρισης αυτών των δυνάμεων ή μορφωμάτων στη συνείδηση του λαού.
Ετσι, η συγκρότηση της Λ.Ε.Π.ΕΝ. από πρώην στελέχη της Χρυσής Αυγής, το Κόμμα Καρατζαφέρη - Μπαλτάκου, ο «Σύνδεσμος Εθνικής Ενότητας» του Βελόπουλου, η «Πρώτη Γραμμή» του Πλεύρη, το «Εθνικό Μέτωπο», το κόμμα του Αρτέμη Σώρρα «Ελλήνων Συνέλευσις», αλλά και διάφορα άλλα σχήματα που μπαίνουν στο παιχνίδι αυτών των διεργασιών, συγκροτούν σε αυτή τη φάση τη μήτρα μέσα από την οποία δεν αποκλείεται να προκύψει ένα ή περισσότερα πολιτικά μορφώματα στο χώρο της ακροδεξιάς. Βεβαίως, αυτό που θα συμβάλλει σε αυτή τη διαμόρφωση είναι η εξέλιξη της δίκης της Χρυσής Αυγής, αλλά και διεργασίες που συντελούνται στη ΝΔ.
Ενα τέτοιο εγχείρημα δεν μπορεί να πει κάποιος ότι είναι εύκολη υπόθεση, πόσο περισσότερο όταν αυτό επιχειρείται να γίνει μέσα σε συνθήκες καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης και μεγάλων δυσκολιών για ανάκαμψη. Παρ' όλα αυτά, φαίνεται πως υπάρχει η ανάγκη για τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου για δημιουργία ενός τέτοιου αστικού αντιδραστικού πόλου, πολύ περισσότερο που αυτός ο πόλος θα κληθεί να έχει συγκεκριμένο ρόλο σε συνθήκες όξυνσης των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων, σε συνθήκες που δυναμώνει ο προβληματισμός και ενισχύεται διεθνώς η τάση για μέτρα προστατευτισμού της εθνικής βάσης της καπιταλιστικής παραγωγής.
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει ένα δημοσίευμα στο «ΒΗΜΑ» του περασμένου Σαββατοκύριακου, στο οποίο υπήρχε μια καταγραφή των κινήσεων στο συγκεκριμένο χώρο. Σύμφωνα με αυτό, «στο συγκεκριμένο χώρο (σ.σ. της Χρυσής Αυγής) γίνονται συνάξεις και μαζώξεις, με τον γνωστό ποινικολόγο και με υψηλές γνωριμίες Τάκη Μιχαλόλια, αδελφό του Ν. Μιχαλολιάκου, να οργώνει την Ελλάδα ώστε να αλλάξει και η σύνθεση της επόμενης Κοινοβουλευτικής Ομάδας της Χρυσής Αυγής.
Ο Τ. Μιχαλόλιας, με ξεκάθαρες εθνικιστικές απόψεις, συναντά πολλούς - στρατιωτικούς, ακαδημαϊκούς, επιχειρηματίες κ.ά. - ακόμα και πρώην βουλευτές της ΝΔ με καθαρή δεξιά ταυτότητα (αυτό έγινε πριν από λίγο καιρό στη Βόρεια Ελλάδα), στο πλαίσιο της προσέγγισης που κάνει για να αλλάξει και την εικόνα της ΧΑ στη λογική του εξοβελισμού των ακροτήτων». Σύμφωνα με το δημοσίευμα, «στη σκιά αυτών των επαφών, προ ημερών κυκλοφόρησε έντονα σε συγκεκριμένους κύκλους των Αθηνών ότι γίνεται προεργασία για συνεργασία της ΧΑ με τον Γιώργο Καρατζαφέρη, νυν επικεφαλής της Εθνικής Ενότητας, κόμματος που γενικός γραμματέας είναι ο Τάκης Μπαλτάκος, γνωστός δικηγόρος και πρώην πανίσχυρος γενικός γραμματέας της κυβέρνησης Αντώνη Σαμαρά».
Τα παιχνιδάκια των κυβερνώντων...
Δεν πρέπει να διαφεύγει ότι έτσι κι αλλιώς οι ναζιστές υπόδικοι της Χρυσής Αυγής έχουν πολλές διασυνδέσεις με κέντρα και υπηρεσίες εντός και εκτός Ελλάδας. Και βέβαια, η φαινομενική αντίφαση, από τη μία να διώκεται ποινικά όλη η ηγεσία της Χρυσής Αυγής και από την άλλη να γίνεται αποδεκτή σαν ευυπόληπτο αστικό κοινοβουλευτικό κόμμα, επιβεβαιώνει ότι η αστική τάξη θέλει μια εφεδρεία με τα χαρακτηριστικά της Χρυσής Αυγής, αλλά πιο μετριοπαθή, πιο «σοβαρή», όπως έλεγαν στελέχη της ΝΔ όταν ήταν κυβέρνηση, με στόχο ακόμα και τη συνεργασία με άλλες αστικές πολιτικές δυνάμεις για το χτύπημα του κινήματος και τον αντικομμουνισμό.
Αξίζει να σημειώσουμε ότι αυτή την πιο «σοβαρή» Χρυσή Αυγή σιγοντάρει και «ξεπλένει» και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ πότε με δηλώσεις τύπου Παρασκευόπουλου, ότι «αν η Χρυσή Αυγή κάνει βήματα για εκδημοκρατισμό, πρέπει να στηριχθεί από το πολιτικό σύστημα», πότε με τα ταξιδάκια κυβερνητικών στελεχών με χρυσαυγίτες στο Καστελόριζο. Και βέβαια, δεν πρέπει να ξεχνάμε τις παράξενες ...ευαισθησίες για τα δικαιώματα των προφυλακισμένων ναζί από την πρώην πρόεδρο της Βουλής Ζωής Κωνσταντοπούλου.
Κι ενώ συμβαίνουν όλα αυτά, κυκλοφορούν διάφορα σενάρια για συνεργασία Μιχαλολιάκου με τον Γ. Καρατζαφέρη του ΛΑ.Ο.Σ., τα οποία, ωστόσο, απορρίπτουν στη Χρυσή Αυγή. Θυμίζουμε ότι ο κυβερνητικός συνεταίρος των ΝΔ - ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση Παπαδήμου, ΛΑ.Ο.Σ., στις νομαρχιακές εκλογές του 2002 διατυμπάνιζε ότι είχε συμπεριλάβει στο ψηφοδέλτιό του 4 πρωτοπαλίκαρα της ΧΑ, ένας από αυτούς ο Ηλ. Παναγιώταρος.
Επιπλέον, ο Γ. Καρατζαφέρης είχε φροντίσει πριν από καιρό να εξωραΐσει το προφίλ του Ν. Μιχαλολιάκου, λέγοντας πως τον θεωρεί «ένα πάρα πολύ καλό παιδί», ενώ στο κανάλι του, το «AΡΤ ΤV», καλείται συχνά ένας από τους πιο γνωστούς βουλευτές της ΧΑ, ο Ηλίας Κασιδιάρης. Από την άλλη, ο Τ. Μπαλτάκος, διατελέσας γραμματέας της κυβέρνησης Σαμαρά και συνομιλητής τότε στελεχών της ΧΑ, αφού κατόπιν έσπευσε να στήσει με τον Καρατζαφέρη ένα νέο σχήμα, την «Εθνική Ενότητα», φέρεται να εμφανίστηκε πρόσφατα στην πρώτη ομιλία του Φ. Κρανιδιώτη, διαγραμμένου από τη ΝΔ του Κυρ. Μητσοτάκη, ιδρυτή και προέδρου πλέον του κόμματος «Νέα Δεξιά».
Δεν πρέπει να περάσει απαρατήρητη η παρέμβαση μέσα στην προηγούμενη βδομάδα του στρατηγού Φραγκούλη Φράγκου από το blog που διατηρεί, με το όνομα «Το κοινό των Απανταχού Ελλήνων», στο οποίο ανάρτησε επιστολή που ανάμεσα σε άλλα αναφέρει: «Το Κοινό των Απανταχού Ελλήνων, που μας έχει ενώσει το εθνικό και πατριωτικό μας καθήκον και συμφέρον, έχοντας ως φωτεινό, λαμπρό παράδειγμα ήθους και πατριωτισμού τον Ιωάννη Καποδίστρια, είμαστε εδώ μαζί με εσάς, που ζείτε και μεγαλουργείτε στην ξενιτιά, διαμορφώνουμε μια σιωπηλή, αλλά ισχυρή ομάδα αντίδρασης στα τεκταινόμενα. Προσβλέπουμε στην ελεύθερη, ακηδεμόνευτη, δημιουργική Ελλάδα, που πάντοτε είχε ως φάρο και καθοδηγητή τις διαχρονικές ηθικές αξίες και αρχές της Χριστιανοσύνης και του Ελληνισμού».
Να καταγραφεί, τέλος, ότι σε έντυπα αυτού του συγκεκριμένου χώρου γράφονται διάφορα, τελευταία, περί της «πολυδιάσπασής» του, ότι έτσι παρατηρείται «σπατάλη» δυνάμεων και ότι παραμερίζοντας «επουσιώδεις διαφορές» και «προσωπικές φιλοδοξίες», «ο εθνικιστικός χώρος θα μπορούσε να εκφραστεί ενιαία διεκδικώντας υψηλότερα ποσοστά απ' ό,τι τώρα». Είναι χαρακτηριστικό, μάλιστα, πως αντικομμουνιστική φασιστική φυλλάδα τη βδομάδα που πέρασε είχε φωτογραφίες του Κασιδιάρη, της Ζωής Κωνσταντοπούλου και του Κρανιδιώτη με τίτλο: «Ενωθείτε και συντρίψτε τους μαζί με το στρατό».
Καμία ανοχή στο ναζισμό και όσους τον εξωραΐζουν
Καμιά εντύπωση δεν πρέπει να προκαλούν όλα αυτά. Οπως σημείωνε ο «Ριζοσπάστης» σε άρθρο του τις προηγούμενες μέρες, η ΧΑ δεν είναι «ξένο» σώμα για το αστικό πολιτικό σύστημα, παρ' όλες τις διαφορές της με τα άλλα αστικά κόμματα, ιδεολογικές, πολιτικές κ.λπ., αποτελεί μια εφεδρεία για το κεφάλαιο, χρήσιμη σε δύσκολες περιστάσεις. Αλλωστε, τέτοιες διαδικασίες «ξεπλύματος» και αναμόρφωσης φασιστικών δυνάμεων έχουν συντελεστεί σε πολλά κράτη της «δημοκρατικής» ΕΕ, με αποτέλεσμα κάποιες απ' αυτές να παίρνουν μέρος σε κυβερνήσεις συνεργασίας με άλλα αστικά κόμματα. Γιατί όχι και οι «αναμορφωμένοι» χρυσαυγίτες στο μέλλον; Δεν πρέπει να υπάρξει καμία ανοχή στο ναζισμό ούτε σε αυτούς που τον εξωραΐζουν. Γιατί η Ιστορία έχει δείξει ότι αυτή η ανοχή δυναμώνει και προετοιμάζει για πολλά και σοβαρά δεινά σε βάρος των εργαζομένων.

Οσα συμβαίνουν στο συγκεκριμένο χώρο είναι ενταγμένα στις διεργασίες αναμόρφωσης του αστικού πολιτικού συστήματος. Και αυτό που έχει σημασία, είναι να αντιμετωπιστούν αυταπάτες και ψευδαισθήσεις που καλλιεργούνται συστηματικά, ότι μέσα από μια διαδικασία δημιουργίας νέων κομμάτων και κυβερνητικών συμμαχιών μπορεί να προκύψει κάτι θετικό για το λαό.
Διαβάστε περισσότερα »
Tweet Share Share Share Share Share

2:57 π.μ.
Η πρώτη βδομάδα από την εφαρμογή της ρωσο-τουρκικής γενικής συμφωνίας εκεχειρίας στη Συρία, που τέθηκε σε εφαρμογή τα μεσάνυχτα της 30ης Δεκέμβρη, συνοδεύτηκε από δεκάδες καταγγελίες για παραβιάσεις, θέτοντας σε κίνδυνο τις προοπτικές πραγματοποίησης των πρώτων (μετά από μήνες) ενδοσυριακών συνομιλιών.
Οι καταγγελίες έγιναν από σχεδόν όλες τις εμπλεκόμενες πλευρές, εάν κρίνει κανείς τουλάχιστον από τις κατηγορίες που αντάλλαξαν μεταξύ τους. Δηλαδή και από τις αντικαθεστωτικές οργανώσεις, που υπέγραψαν τη συμφωνία εκεχειρίας, και από τις συριακές και ρωσικές αεροπορικές δυνάμεις που φέρεται πως παραβίασαν τα συμφωνηθέντα βομβαρδίζοντας θέσεις αντικυβερνητικών δυνάμεων κυρίως σε Ανατολική Γούτα (προάστιο Δαμασκού), κοιλάδα Μπαράντα, επαρχίες Χομς, Χάμα και Χαλέπι.
Ηδη από τα μέσα της περασμένης βδομάδας, ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών, Μεβλούτ Τσαβούσογλου, άσκησε πιέσεις σε Σύρους και Ιρανούς αξιωματούχους να συμβάλουν στον τερματισμό της παραβίασης της εκεχειρίας, διαβλέποντας και ο ίδιος τον κίνδυνο αναβολής ή και ματαίωσης των επικείμενων ενδοσυριακών ειρηνευτικών συνομιλιών, που όπως είπε προγραμματίστηκαν για τις 23 Γενάρη. Τρεις μέρες μετά την ορκωμοσία του νεοεκλεγέντος Προέδρου Ντόναλντ Τραμπ στις ΗΠΑ...
Ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών δεν ήταν ο μόνος που προέβλεπε τον κίνδυνο αναβολής ή και ματαίωσης των ενδοσυριακών συνομιλιών. Την Τρίτη, οι εκπρόσωποι 12 συριακών αντιπολιτευόμενων οργανώσεων απείλησαν να μη συμμετάσχουν στις επικείμενες συνομιλίες με τη συριακή κυβέρνηση, εφόσον δεν σταματήσουν άμεσα οι παραβιάσεις της εκεχειρίας, που τις απέδωσαν σε συριακές και ρωσικές αεροπορικές δυνάμεις. Ο Τσαβούσογλου, πάντως, δεν παρέλειψε να σημειώσει, την περασμένη Τετάρτη, ότι παρά τα διαφαινόμενα εμπόδια, εντείνονται συνεχώς οι προετοιμασίες για την πραγματοποίηση των ενδοσυριακών συνομιλιών. Ανακοίνωσε έτσι τη μετάβαση Ρώσων αξιωματούχων στις 10 και 11 Γενάρη, ώστε να συζητήσουν με Τούρκους ομολόγους τους τη διαμόρφωση της ατζέντας των διαπραγματεύσεων ανάμεσα στην κυβέρνηση του Σύρου Προέδρου Μπασάρ Ασαντ και οργανώσεις και κόμματα της αντιπολίτευσης...
Εάν τελικώς τα εμπόδια ξεπεραστούν και το επιτρέψει ο (υπό συνεχή διαμόρφωση) περιφερειακός και διεθνής συσχετισμός δυνάμεων, τότε το τραπέζι του ενδοσυριακού διαλόγου θα μπορούσε να στηθεί τελικώς μέσα στο επόμενο 15θήμερο. Οχι στη Γενεύη, όπως γινόταν μέχρι τώρα κυρίως υπό την αιγίδα του ΟΗΕ και ισχυρών ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, αλλά στην πρωτεύουσα του Καζακστάν, Αστάνα, καθώς η ισχυρότερη χώρα της Κεντρικής Ασίας και η ένατη μεγαλύτερη χώρα του κόσμου φαίνεται αποφασισμένη, αργά αλλά σταθερά, να αναβαθμίσει το γεωπολιτικό και διπλωματικό ρόλο στην ευρύτερη περιοχή, εκμεταλλευόμενη επιδέξια τις καλές σχέσεις που διατηρεί τόσο με τη Ρωσία (κυρίως σε επίπεδο στρατιωτικών σχέσεων και ασφαλείας), όσο με το Ιράν και την Τουρκία (κυρίως σε επίπεδο οικονομικό, εμπορικό)...
Ο αναβαθμισμένος ρόλος του Καζακστάν
Η εμπλοκή του Καζακστάν στην ειρηνευτική διαδικασία στη Συρία και η προθυμία του να παίξει δυναμικότερο ρόλο στη διπλωματική σκακιέρα φάνηκε να προκαλεί αίσθηση διεθνώς, καθώς ο επί πολλά χρόνια Πρόεδρος της χώρας, Νουρσουλτάν Ναζαρμπάγεφ, κρατούσε σχετικά χαμηλότερο προφίλ. Εντούτοις, τα τελευταία χρόνια και ιδιαίτερα με την όξυνση των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιπαραθέσεων στην ευρύτερη περιοχή της Κεντρικής Ασίας, αλλά και της Μέσης Ανατολής, ο Καζάχος ηγέτης φαίνεται να διεκδικεί αναβαθμισμένο ρόλο στις σχέσεις με ισχυρές δυνάμεις και χώρες σε ιεθνές και περιφεριακό επίπεδο.
Η ηγεσία του Καζακστάν (χώρα που αντλεί το 60% του ΑΕΠ από την εκμετάλλευση παραγωγής πετρελαίου και φυσικού αερίου) προωθεί εδώ και καιρό, μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας, τα συμφέροντα της αστικής τάξης που εκπροσωπεί, διατηρώντας ιδιαίτερα καλές σχέσεις και με τη Ρωσία και με την Τουρκία. Γεγονός που το χρησιμοποίησε ως μοχλό, μεσολαβώντας ανάμεσα στις δύο χώρες, όταν οι σχέσεις Μόσχας και Αγκυρας επιδεινώθηκαν ραγδαία μετά την κατάρριψη του ρωσικού Σουκόι το Νοέμβρη του 2015 από τουρκικό αεροσκάφος στη συρο-τουρκική μεθόριο. Η μεσολάβηση αυτή συνέβαλε σημαντικά, όπως λένε αναλυτές στην ηλεκτρονική πολιτική επιθεώρηση Αl Monitor (που παρακολουθεί στενά τις εξελίξεις στην ευρύτερη Μέση Ανατολή), στην αποκλιμάκωση της ρωσο-τουρκικής έντασης αλλά και της έντασης ανάμεσα σε Τουρκία και Ιράν, ιδιαίτερα μετά την άρση των διεθνών κυρώσεων σε βάρος της Τεχεράνης, έπειτα από τη διεθνή συμφωνία για το ιρανικό πυρηνικό πρόγραμμα στη Βιέννη τον Ιούνη του 2015...
Δεν είναι τυχαίο πως ο Καζάχος Πρόεδρος Ν. Ναζαρμπάγεφ είχε πραγματοποιήσει τον περασμένο Απρίλη πολυήμερες διαδοχικές επισκέψεις σε Ιράν και Τουρκία, επιτυγχάνοντας σημαντικές διμερείς οικονομικές, εμπορικές και άλλες συμφωνίες, ενώ ταυτόχρονα κατέβαλε επίμονες προσπάθειες για αργή, σταδιακή βελτίωση των σχέσεων στο τρίγωνο Ιράν - Τουρκία - Ρωσία...
Οι επιδιώξεις του Καζακστάν, δηλαδή της αστικής του τάξης, δεν περιορίζονται στα στενά γεωπολιτικά όρια της περιφέρειας της Κεντρικής Ασίας και Μέσης Ανατολής, υποτίθεται για την αποκλιμάκωση των περιφερειακών εντάσεων ή στις προσπάθειες για την εξεύρεση πολιτικής λύσης στον πόλεμο της Συρίας. Τον περασμένο Ιούνη, εξασφάλισαν τη θέση της χώρας μεταξύ των νέων 10 μη μόνιμων μελών του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, γεγονός που αναμένεται να εκμεταλλευτεί στη συνέχεια για να αυξήσει τη γεωπολιτική επιρροή και το ρόλο του σε ευρύτερο επίπεδο.
Η συγκυριακή σύγκλιση Ιράν - Τουρκίας
Το ρευστό σκηνικό που στήνεται τους τελευταίους μήνες στην περιοχή της Μ. Ανατολής, με επίκεντρο τον πόλεμο των ιμπεριαλιστών στη Συρία και τις προσπάθειες της Ρωσίας να επιβάλει και να αναβαθμίσει το ρόλο της προωθώντας τα γεωπολιτικά και οικονομικά της συμφέροντα, είναι πολύ πιο ευρύ από το «δίπολο» της ενδοϊμπεριαλιστικής αντιπαράθεσης ΗΠΑ - Ρωσίας.
Οι εξελίξεις της τελευταίας πενταετίας στη Συρία έχουν ανατρέψει παλιές ισορροπίες και συμμαχίες, δημιουργώντας συνεχώς αλλαγές σε διάφορα επίπεδα, οι οποίες μπορεί μεσοπρόθεσμα να εκφραστούν και σε συνοριακές ή άλλες αλλαγές στο γεωπολιτικό χάρτη της περιοχής. Μία από αυτές τις εξελίξεις που προκαλεί ο πόλεμος στη Συρία είναι το κουρδικό ζήτημα, που δημιουργεί νέα δεδομένα, «ξύνοντας» παράλληλα κοινές «πληγές» σε χώρες που έως πρότινος λανσάρονταν γεωπολιτικά σαν αντίπαλοι. Μία τέτοια περίπτωση, ανάμεσα σε αρκετές άλλες, είναι αυτή των σχέσεων Τουρκίας και Ιράν.
Η τριμερής σύνοδος των υπουργών Εξωτερικών Ρωσίας - Ιράν και Τουρκίας που έγινε στις 20 Δεκέμβρη στη Μόσχα, όχι μόνο οδήγησε στην ανακοίνωση της επίτευξης της συμφωνίας εκεχειρίας στη Συρία και στο άνοιγμα του δρόμου για τη μελλοντική πραγματοποίηση ενδοσυριακών διαπραγματεύσεων, αλλά δείχνει να είναι η πιο απτή απόδειξη πως οι δύο χώρες ήρθαν πιο κοντά, τουλάχιστον στην περίπτωση του πολέμου στη Συρία, μολονότι αμφότερες είχαν πάρει το μέρος διαφορετικών στρατοπέδων: Οι Ιρανοί το μέρος της κυβέρνησης του Σύρου Προέδρου Ασαντ, και οι Τούρκοι την πλευρά συριακών αντικαθεστωτικών οργανώσεων και ομάδων τζιχαντιστών όπως διάφορα παρακλάδια της «Αλ Κάιντα» και του «Ισλαμικού Κράτους», που στήριξαν και οι ιμπεριαλιστές του ΝΑΤΟ και της ΕΕ και οι πετρελαιομοναρχίες του Κόλπου, που υποτίθεται σήμερα τους πολεμούν.
Σήμερα, οι πιθανές προοπτικές ανάδειξης του Κουρδικού σε παράγοντα ευρύτερων γεωπολιτικών ανακατατάξεων φαίνεται να ενώνει τις δύο χώρες, που έχουν αμφότερες σημαντικούς κουρδικούς πληθυσμούς στο έδαφός τους.
Με φόντο αυτές τις ανακατατάξεις, αναμένεται με ιδιαίτερο ενδιαφέρον η επίπτωση στις προσπάθειες εξεύρεσης πολιτικής λύσης στη Συρία από μία πιθανή «στροφή» και στις ρωσο-αμερικανικές σχέσεις, ενδεχομένως, λίγο μετά την ορκωμοσία του Αμερικανού νεοεκλεγέντος Προέδρου Ντόναλντ Τραμπ στις 20 Γενάρη, δεδομένης της έως τώρα τάσης του τελευταίου να εκφράζεται θετικά έναντι του Ρώσου ομολόγου του, Βλαντιμίρ Πούτιν.

Εντούτοις, τίποτε δεν μπορεί κανείς να προβλέψει με σιγουριά, ιδιαίτερα όταν έχουμε ως δεδομένο ότι παραμένουν ανοιχτές και οξύνονται ακόμα περισσότερο ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις και ανταγωνισμοί για το μοίρασμα αγορών, ενεργειακών πόρων και δρόμων μεταφοράς τους, καθώς και γεωστρατηγικές σφαίρες επιρροής, που είναι και η πραγματική αιτία του αιματοκυλίσματος του συριακού λαού και των επεμβάσεων στην ευρύτερη Μέση Ανατολή.
Διαβάστε περισσότερα »
Tweet Share Share Share Share Share

2:34 π.μ.
«Είμαστε περήφανοι που η μικρή Ελλάδα δείχνει στην Ευρώπη το δρόμο των αξιών, σε αντίθεση με το δρόμο του ρατσισμού, της μισαλλοδοξίας και των κλειστών συνόρων. Ξέρουμε ότι αυτός ο δρόμος, ο μοναδικός δρόμος για την Ενωμένη Ευρώπη, είναι δύσκολος. Εχει εμπόδια. Εχει ορκισμένους αντιπάλους. Τις δυνάμεις που τροφοδοτούν την ακροδεξιά και τον απομονωτισμό. Τις δυνάμεις της διαρκούς λιτότητας. Εκείνες ακριβώς τις δυνάμεις που οδήγησαν την Ευρώπη στα σημερινά αδιέξοδα. Αλλά παράλληλα γνωρίζουμε από την Ιστορία ότι αν οι λαοί είναι ενωμένοι και αποφασισμένοι, μπορούν να υπερβούν και τις πιο μεγάλες δυσκολίες».
Αυτά έλεγε ο πρωθυπουργός, Αλ. Τσίπρας, στο πρωτοχρονιάτικο μήνυμά του, σε μια νέα εκδοχή του παραμυθιού περί της «ΕΕ που αλλάζει», ενώ 10 μέρες πριν, από την Κρήτη, έλεγε πως «οι φωνές για αλλαγή δυναμώνουν. Και δυναμώνουν και χάρη στη δική μας στάση και τις δικές μας πρωτοβουλίες».
Η νέα εκδοχή του παλιού παραμυθιού...
Το συγκεκριμένο «αφήγημα» της ΕΕ που μπορεί τάχα να αλλάξει προς φιλολαϊκή κατεύθυνση έχει με επιμέρους διαφοροποιήσεις χρησιμοποιηθεί και στο παρελθόν από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, για να καλλιεργήσει αυταπάτες και φρούδες ελπίδες που στοίχισαν πανάκριβα στο λαό. Τώρα, σε νέα πλέον φάση, ξανασερβίρεται γαρνιρισμένο με ολίγο από εξελίξεις που μπορεί να επιφέρουν οι εκλογικές αναμετρήσεις του επόμενου διαστήματος στην ΕΕ αλλά και όσες έχουν μεσολαβήσει, πότε ως «φόβητρο» και πότε ως «ευκαιρία», με σταθερό πάντα στόχο τη στράτευση του λαού στην επιχείρηση καπιταλιστικής ανάκαμψης.
Στη νέα αυτή εκδοχή η κυβερνητική προπαγάνδα καλεί τον ελληνικό λαό να υπομείνει τις κάθε είδους θυσίες, να αποδεχτεί ως «δεδομένα» όλα τα προηγούμενα αντιλαϊκά μέτρα που μονιμοποιούνται και όλα τα επόμενα που έχουν συμφωνηθεί ή παζαρεύονται ακόμα στο πλαίσιο της δεύτερης «αξιολόγησης», προσβλέποντας σε μια «αλλαγή συσχετισμών» στην Ευρώπη και μια «οικοδόμηση συμμαχιών», ικανή να βρει το «σημείο ισορροπίας» ανάμεσα στους διαγκωνισμούς ΕΕ - ΔΝΤ, αλλά και στο εσωτερικό της ΕΕ, και έτσι ικανή να ανοίξει το δρόμο σε μέτρα ρύθμισης της αποπληρωμής του μεγάλου κρατικού χρέους και σε πρόσβαση στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της ΕΚΤ.
Αυτό, λέει η σχετική φιλολογία της κυβέρνησης σχετικά με την προσπάθεια που κάνει για πρόσβαση των εγχώριων επιχειρηματικών ομίλων σε φτηνότερο χρήμα και στα υπόλοιπα μέτρα στήριξης της κερδοφορίας τους, είναι το στοιχείο που μπορεί να δώσει ώθηση στην καπιταλιστική ανάκαμψη και ως εκ τούτου προϋπόθεση για την ανάκαμψη των εργατικών - λαϊκών δικαιωμάτων, ώστε ο λαός «να φτάσει στο ξέφωτο», όπως έλεγε και στο πρωτοχρονιάτικο μήνυμά του ο πρωθυπουργός.
Τίποτα πιο ψευδές. Οχι μόνο γιατί η καπιταλιστική ανάκαμψη έχει ως προϋπόθεση την τσακισμένη από τα μέτρα εργατική τάξη, την ένταση της εκμετάλλευσης και την ισοπέδωση συνολικά των εργατικών - λαϊκών δικαιωμάτων, αλλά και γιατί οι αλλαγές και ανακατατάξεις που επικαλούνται, φέρουν τη σφραγίδα των ενδοαστικών και ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων, που εξ ορισμού είναι εχθρικές στα εργατικά - λαϊκά συμφέροντα.
Αλλαγές με κινητήρα τις ενδοαστικές συγκρούσεις...
Μια ματιά στις αλλαγές που επικαλείται η κυβερνητική προπαγάνδα, αλλαγές που συντελούνται εδώ και πολλά χρόνια, αρκεί για να επιβεβαιώσει ότι κάθε άλλο παρά φιλολαϊκός είναι ο χαρακτήρας τους.
Να πώς περιγράφονται στις Θέσεις της ΚΕ του ΚΚΕ για το 20ό Συνέδριο:
«Οι εξελίξεις μετά την εκδήλωση της διεθνούς κρίσης το 2008 - 2009 επιβεβαιώνουν ότι η ΕΕ και η Ευρωζώνη δεν αποτελούν ένα συνεκτικό, σταθερό, μόνιμο σχηματισμό.
Στα χρόνια που ακολούθησαν την εκδήλωση της διεθνούς κρίσης ο συσχετισμός μεταβλήθηκε - τόσο στο σύνολο της ΕΕ όσο και στον ηγετικό πυρήνα της - υπέρ της Γερμανίας (...)
Μια σειρά παράγοντες που έπαιξαν ρόλο στην αναιμική ανάκαμψη της Ευρωζώνης, όπως η μεγάλη πτώση της τιμής των καυσίμων και η υποτίμηση του ευρώ, αναμένεται να εξασθενήσουν. Ταυτόχρονα, μια σειρά εξελίξεων (π.χ. Brexit, τάση ενίσχυσης του προστατευτισμού, σημαντικά προβλήματα σε μεγάλες ευρωπαϊκές τράπεζες) θα επηρεάσουν την προοπτική και τους ρυθμούς της καπιταλιστικής ανάπτυξης σε ΕΕ κι Ευρωζώνη.
Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή επιχειρεί να στηρίξει την πορεία ανάκαμψης με μικρή χαλάρωση της δημοσιονομικής πολιτικής, ενώ και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, από την πλευρά της, εφαρμόζει μέτρα σχετικής χαλάρωσης της νομισματικής πολιτικής. Ταυτόχρονα, όλοι οι θεσμοί της ΕΕ, σε σύμπνοια με τις κυβερνήσεις των κρατών - μελών, προωθούν αναδιαρθρώσεις για τη διασφάλιση φθηνής εργατικής δύναμης στους επιχειρηματικούς ομίλους.
Οι πολιτικές της Ευρωπαϊκής Ενωσης δεν μπορούν ωστόσο να πετύχουν την άμβλυνση της ανισομετρίας στο εσωτερικό της Ευρωζώνης...».
Μέσα σε αυτήν την «κινούμενη άμμο» των ανακατατάξεων και του ανοίγματος της ψαλίδας ανάμεσα στα καπιταλιστικά κράτη, των δυσκολιών για το πέρασμα σε φάση ορμητικής καπιταλιστικής ανάκαμψης και με δεδομένη την ενιαία επίθεση στην εργατική τάξη για τη διασφάλιση ακόμα πιο φτηνής εργατικής δύναμης, διεξάγεται η διαπάλη ανάμεσα στις καπιταλιστικές χώρες, κέντρα, και μερίδες του κεφαλαίου:
«Οι κυβερνήσεις της Γαλλίας και της Ιταλίας - καθώς και των υπόλοιπων χωρών που ανήκουν στο λεγόμενο "Club Med" που συγκροτήθηκε με την υπογραφή της λεγόμενης "Διακήρυξης της Αθήνας" - ζητούν από τη μια τη χαλάρωση της δημοσιονομικής πολιτικής ώστε να αξιοποιήσουν σε μεγαλύτερο βαθμό εργαλεία της δημοσιονομικής πολιτικής για την υποβοήθηση της καπιταλιστικής κερδοφορίας και από την άλλη την εμβάθυνση σε μία πορεία ενοποίησης της Ευρωζώνης (ενιαίο κοινοβούλιο και ενιαίος προϋπολογισμός Ευρωζώνης, ενιαία διακυβέρνηση κ.ά.), ώστε να αναλάβει η Γερμανία στην πράξη ρόλο εγγυητή για τα υπερχρεωμένα κράτη και τις προβληματικές μεγάλες τράπεζες της ΕΕ. Παράλληλα, στη Γαλλία και στην Ιταλία δυναμώνει το ευρωσκεπτικιστικό ρεύμα της αντιπολίτευσης.
Κάποια κράτη - μέλη που διατηρούν στενές σχέσεις με τις ΗΠΑ, όπως η ομάδα του Βίσεγκραντ (Πολωνία, Ουγγαρία, Τσεχία, Σλοβακία), καθώς και χώρες όπως η Σουηδία και η Δανία, ζητούν τη διατήρηση του διακυβερνητικού χαρακτήρα της ΕΕ και την ενίσχυση της αυτοτέλειας των εθνικών πολιτικών σε διάφορα θέματα (π.χ. Μεταναστευτικό - Προσφυγικό). (...)
Στις εξελίξεις στην ΕΕ παρεμβαίνουν και οι ΗΠΑ, στηρίζοντας την Ιταλία και τη Γαλλία στο ζήτημα της χαλάρωσης της δημοσιονομικής πολιτικής, καθώς και την ομάδα του Βίσεγκραντ και τις σκανδιναβικές χώρες.
Η Ρωσία, με τη σειρά της, παρεμβαίνει στους ανταγωνισμούς στο εσωτερικό της ΕΕ, στηρίζοντας πολιτικές δυνάμεις και κράτη που τάσσονται ενάντια στην εμβάθυνση της καπιταλιστικής ενοποίησης στο πλαίσιο της ΕΕ» σημειώνεται στις Θέσεις.
Διέξοδος για το λαό η πάλη σε σύγκρουση με το κεφάλαιο και τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις
Να λοιπόν τι βρίσκεται πίσω από την περιβόητη «Ευρώπη που αλλάζει»: Οι κόντρες μερίδων του κεφαλαίου και καπιταλιστικών κρατών στο εσωτερικό της Ευρωζώνης αλλά και ευρύτερα για το ποιος θα πάρει «τον μουντζούρη» της ελάφρυνσης των τεράστιων κρατικών χρεών, την απαξίωση δηλαδή των τεράστιων συσσωρευμένων κεφαλαίων που οδήγησαν στην καπιταλιστική κρίση και τώρα πρέπει να «καθαριστούν» για να ξανανοίξει το πεδίο της καπιταλιστικής κερδοφορίας. Η διαπάλη για το αν μεγαλύτερα περιθώρια κερδοφορίας στο κεφάλαιο και καλύτερες προοπτικές ορμητικής ανάκαμψης της καπιταλιστικής οικονομίας δίνει ένα μείγμα αστικής διαχείρισης με περισσότερα «επεκτατικά» ή περισσότερα «περιοριστικά» μέτρα, με μέτρα ενίσχυσης της «διεθνοποίησης» ή «προστατευτισμού», με δεδομένη πάντα τη συμφωνία και των δύο πλευρών στα μνημόνια διαρκείας και τα υπόλοιπα μέτρα που τσακίζουν την τιμή της εργατικής δύναμης και βαθαίνουν την εκμετάλλευση. Ο τσακωμός, πάνω σ' αυτό το έδαφος, για το αν τα συμφέροντα των μονοπωλιακών ομίλων κάθε χώρας υπηρετούνται καλύτερα με μια περαιτέρω «εμβάθυνση» και «ομογενοποίηση» της ιμπεριαλιστικής ένωσης της ΕΕ ή σε μια κατεύθυνση με μεγαλύτερο ρόλο των εθνικών κρατών και περισσότερα μέτρα «προστατευτισμού», παράλληλα με τη διαμόρφωση άλλων συμμαχιών στο εσωτερικό της ΕΕ αλλά και με άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα εκτός ΕΕ.
Αυτά είναι στο επίκεντρο και των πολιτικών διεργασιών, της αναμόρφωσης του αστικού πολιτικού συστήματος συνολικά στην ΕΕ, είτε αυτή η αναμόρφωση αφορά την «κοσμοπολίτικη» ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία, την οποία ο ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί διακαώς να ξεπλύνει, είτε αφορά την ενίσχυση του αστικού «ευρωσκεπτικισμού».
Οι συμμαχίες, οι άξονες και οι αντιάξονες πάνω σε αυτό το έδαφος διαμορφώνονται. Τα «κρίσιμα σταυροδρόμια» αφορούν τα διλήμματα του κεφαλαίου και όχι του λαού.

Κι από την άποψη αυτή, οι αλλαγές αυτές όχι μόνο δεν μπορούν να σηματοδοτήσουν κάποια φιλολαϊκή εξέλιξη, αλλά, αντίθετα, επιβεβαιώνουν την ανάγκη ακόμα πιο αποφασιστικής ενίσχυσης της εργατικής - λαϊκής πάλης και οικοδόμησης της κοινωνικής συμμαχίας σε σύγκρουση με το κεφάλαιο, την εξουσία του και τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις. Εκεί όπου βρίσκεται και η πραγματική ελπίδα για το λαό.
Διαβάστε περισσότερα »
Tweet Share Share Share Share Share

2:26 π.μ.
...με το βλέμμα στην ανάκαμψη του κεφαλαίου
Με άξονα και κεντρικό γνώρισμα τις συγκλίσεις, στρατηγικού χαρακτήρα, ανάμεσα στη συγκυβέρνηση, το κουαρτέτο και το εγχώριο κεφάλαιο, εξελίσσονται τα αντιλαϊκά παζάρια γύρω από τον κύκλο της δεύτερης «αξιολόγησης» του μνημονίου. Και βέβαια, δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι η «συζήτηση» εστιάζει πλέον στη μορφή των μνημονίων της «επόμενης μέρας» και μάλιστα σε βάθος χρόνου, πέρα και πάνω από την προγραμματιζόμενη τυπική λήξη του τρέχοντος μνημονίου το 2018.
Την ίδια ώρα, το εγχώριο κεφάλαιο προσβλέπει στις σαρωτικές αντιλαϊκές αναδιαρθρώσεις, που ετοιμάζονται σε επίπεδο ΕΕ, με φόντο τις διεργασίες για την περαιτέρω «εμβάθυνση» της Οικονομικής και Νομισματικής Ενωσης (ΟΝΕ), ενώ και η όποια ανάκαμψη, αναιμική όσο και αβέβαιη, έρχεται να «πατήσει» πάνω στα αντιλαϊκά μέτρα, «μόνιμου χαρακτήρα και επαναλαμβανόμενης απόδοσης», αλλά και με τη συμπλήρωσή τους με νέες παρεμβάσεις.
Σε αυτό το επίπεδο, οι κεντρικοί άξονες των αντιλαϊκών παζαριών αφορούν και στα παρακάτω «ανοιχτά» ζητήματα, όπως αυτά προβλέπονται στην πρόσφατη συμφωνία - απόφαση στη συνεδρίαση του Γιούρογκρουπ, στις 5 Δεκέμβρη:
  • «Ο στόχος για πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% του ΑΕΠ που θα επιτευχθεί το 2018, πρέπει να διατηρηθεί σε μεσοπρόθεσμο διάστημα».
Σε αυτή τη φάση, τα παζάρια περιστρέφονται γύρω από τη διάρκεια του μεσοπρόθεσμου διαστήματος, που μπορεί να φτάσει μέχρι και το 2028, δηλαδή μέχρι και για μια 10ετία μετά και την προγραμματισμένη τυπική λήξη του 3ου μνημονίου.
Να σημειωθεί ότι το ΔΝΤ, με βάση τα πρωτογενή πλεονάσματα στο 3,5% του ΑΕΠ, έχει ποσοτικοποιήσει τα αντιλαϊκά μέτρα για την περίοδο μετά το 2018, στο 2,5% του ΑΕΠ ή περίπου σε 4,5 δισ. ευρώ σε ετήσια βάση. Σύμφωνα με πληροφορίες, για το συγκεκριμένο ζήτημα δρομολογείται μια κατ' αρχήν συμφωνία, ανεξάρτητα από το χρονοδιάγραμμα εξειδίκευσης και ψήφισης των απαιτούμενων αντιλαϊκών μέτρων.
Οπως προβλέπεται στο «συμπληρωματικό» μνημόνιο, η κυβέρνηση, σε συνεργασία με την Παγκόσμια Τράπεζα, δεσμεύεται να βρει «τρόπους» προκειμένου να «εξορθολογίσει» τα κάθε είδους προνοιακά επιδόματα και να πετύχει «εξοικονομήσεις» που φτάνουν στο 0,5% του ΑΕΠ, δηλαδή στα 900 εκατ. ευρώ σε ετήσια βάση.
  • Η συμφωνία στο τελευταίο Γιούρογκρουπ περιλαμβάνει επίσης τις «μεταρρυθμίσεις για την ενίσχυση της ανάπτυξης και της ανταγωνιστικότητας σε όρους κόστους, συμπεριλαμβανομένων περαιτέρω ουσιαστικών μεταρρυθμίσεων για την αγορά εργασίας, (σ.σ.περαιτέρω απελευθέρωση των απολύσεων, τη μείωση μισθών και του κατώτατου,η ακόμη παραπέρα ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων, το χτύπημα του δικαιώματος της απεργίας και των άλλων εργατικών δικαιωμάτων), το άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων και την άρση των εμποδίων για επενδύσεις».
  • Κρατικό χρέος. Εν προκειμένω, ο χρονικός ορίζοντας για την απομείωσή του επεκτείνεται μέχρι το 2060, σύμφωνα με το σχεδιασμό του ESM που παρουσιάστηκε στο τελευταίο Γιούρογκρουπ. Μια επίσημη ανάλυση της Ευρωζώνης τον περασμένο Μάη προέβλεπε το κρατικό χρέος στο 104,9% του ΑΕΠ το 2060, υπό την προϋπόθεση ότι το ελληνικό κράτος θα εφαρμόζει ολόπλευρα το «πρόγραμμα διάσωσης».
Την ίδια ώρα, τα βραχυπρόθεσμα μέτρα δεν επαρκούν για να καταστήσουν «βιώσιμο» το ελληνικό κρατικό χρέος, τονίζει ο Μπ. Κερέ, μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής της ΕΚΤ. «Πρωταρχικός στόχος πρέπει να είναι για την Ελλάδα η εφαρμογή του προγράμματος του ESM, έτσι ώστε να ανακτήσει την πρόσβαση στις χρηματοπιστωτικές αγορές. Για να συμβεί αυτό από τα μέσα του 2018, η Ελλάδα χρειάζεται αποφασιστικές μεταρρυθμίσεις καθώς και μέτρα για τη διασφάλιση της βιωσιμότητας του χρέους της».
  • Δημοσιονομικός κόφτης. «Για να εξασφαλιστεί η συμμόρφωση με τους δημοσιονομικούς στόχους με βιώσιμο τρόπομετά την ολοκλήρωση του προγράμματος,οι ελληνικές αρχές δεσμεύονται να συμφωνήσουν με τους θεσμούς σε ένα μηχανισμό και σε διαρθρωτικά μέτρα που θα το διασφαλίζουν αυτό», επισημαίνεται στη συμφωνία του Γιούρογκρουπ. Σύμφωνα με πληροφορίες, δεν θα προβλέπονται μόνο οριζόντιες περικοπές, αλλά προκαθορισμένα μέτρα και στόχοι που θα ενεργοποιούνται σε περίπτωση απόκλισης από τους στόχους, όπως περικοπές συντάξεων, μειώσεις μισθών και απολύσεις στο Δημόσιο, κατάργηση φοροελαφρύνσεων και αυξήσεις φόρων σε βάρος βέβαια των λαϊκών νοικοκυριών.
«Κανονικότητα» του κεφαλαίου τα μνημόνια διαρκείας
Από την πλευρά του, ο Σύνδεσμος Ελλήνων Βιομηχάνων (ΣΕΒ) ανεβάζει την αντιλαϊκή ατζέντα με τις προτεραιότητες για το 2017, διεκδικώντας την αναβάθμιση του εγχώριου κεφαλαίου στην ΕΕ και στις συντελούμενες διεργασίες, «χωρίς διακρίσεις και αποκλεισμούς στη χρηματοδότηση των ελληνικών επιχειρήσεων», όπως χαρακτηριστικά αναφέρει στο τελευταίο «εβδομαδιαίο δελτίο».
Σύμφωνα με τον ΣΕΒ, «η μετάπτωση της Ελλάδας στις τακτικές διαδικασίες του Ευρωπαϊκού Εξαμήνου από τη μνημονιακή εξαίρεση θα συμβεί ως μια απολύτως φυσιολογική αντανάκλαση της πολύ πιο λειτουργικής πλέον διασύνδεσης της ελληνικής δημόσιας διοίκησης με τους μηχανισμούς της Ενωμένης Ευρώπης».
Περιγράφοντας τα «μνημόνια διαρκείας» της ΕΕ ως «φυσιολογική» συνέπεια της επιχείρησης καπιταλιστικής ανάκαμψης, οι προτεραιότητες του ΣΕΒ παραπέμπουν άμεσα σε αυτές που προωθεί και η Κομισιόν, στη βάση της ενιαίας στρατηγικής για την ανάκαμψη του κεφαλαίου και στο έδαφος της αντιλαϊκής πολιτικής.
Μεταξύ άλλων, ο ΣΕΒ λέει πως:
  • «Απαιτείται η στοχευμένη μετεξέλιξη του ασφαλιστικού και προνοιακού συστήματος προς ένα πιο ανταποδοτικό σύστημα εισφορών και συντάξεων». Πρόκειται, δηλαδή, για τις παρεμβάσεις που αφορούν στο ύψος των σημερινών συντάξεων αλλά και την περαιτέρω διάλυση των προνοιακών επιδομάτων σε λαϊκές οικογένειες, με φόντο «ένα αποτελεσματικό σύστημα καταπολέμησης της φτώχειας», δηλαδή με κατεύθυνση τη διαχείριση των ακραίων φαινομένων της επίσημης φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού, που γίνεται με «εργαλεία» τύπου «Κοινωνικού Εισοδήματος Αλληλεγγύης», που λειτουργούν και ως μηχανισμοί ενσωμάτωσης και επιβολής στα λαϊκά στρώματα των αντιλαϊκών μέτρων.
  • Το προηγούμενο συνδυάζεται με το «πλαίσιο μιας σύγχρονης, ευέλικτης και ευνομούμενης αγοράς εργασίας» και, μάλιστα, όπως αυτό διαμορφώνεται από τις «τεχνολογικές εξελίξεις και τις παραγωγικές δυνατότητες της χώρας». Τα παραπάνω έρχονται να «δέσουν» με τις «βέλτιστες πρακτικές» της ΕΕ, την εργασιακή ζούγκλα δηλαδή για λογαριασμό της κερδοφορίας του κεφαλαίου, και βέβαια με τις νέες αντιλαϊκές παρεμβάσεις που προωθούνται στα παζάρια της συγκυβέρνησης με το κουαρτέτο.
Σε αυτό το πλαίσιο, ο ΣΕΒ αναφέρεται σε «εθνική στρατηγική που ενσωματώνει τις καλές πρακτικές» σε άλλες χώρες. Επιπλέον, δείχνοντας τα «ελλείμματα ανταγωνιστικότητας» του εγχώριου κεφαλαίου, χαρακτηριστικά τονίζουν: «Η απελευθέρωση του ρυθμιστικού περιβάλλοντος της αγοράς εργασίας στις αναπτυγμένες - πλην Ελλάδας - χώρες του ΟΟΣΑ είχε ήδη πραγματοποιηθεί, πολύ πριν την ελληνική κρίση και τη διάσωση με κεφάλαια των Ευρωπαίων εταίρων και του ΔΝΤ».
Αντιλαϊκές αναδιαρθρώσεις στην υπηρεσία του ευρωπαϊκού κεφαλαίου
Ολα αυτά στο φόντο και των νέων διαρθρωτικών παρεμβάσεων, με κεντρικό άξονα την ανάκαμψη της ανταγωνιστικότητας των ευρωπαϊκών μονοπωλίων και την αναβάθμιση του ρόλου και της θέσης της ΕΕ, στο πλαίσιο των γεωπολιτικών ανταγωνισμών και των οξυμένων ενδοκαπιταλιστικών αντιθέσεων, που περιλαμβάνει το «πρόγραμμα εργασίας» της Κομισιόν για το 2017, που παρουσιάστηκε μέσα στη βδομάδα και με το οποίο επικυρώνονται οι 10 προτεραιότητες της «Επιτροπής Γιούνκερ», που είχαν παρουσιαστεί τον Οκτώβρη του 2016.
Μόνιμο ζήτημα στην αντιλαϊκή ατζέντα της Κομισιόν αποτελεί η κατεδάφιση των εργατικών - λαϊκών δικαιωμάτων, ταυτόχρονα και σε συνδυασμό με τις πολύμορφες κρατικές ενισχύσεις για τα τμήματα του ευρωπαϊκού κεφαλαίου. Τα παραπάνω έρχονται να «κουμπώσουν» με την «έκθεση των 5 προέδρων», η οποία σηματοδοτεί τις διεργασίες για την περαιτέρω εμβάθυνση της Οικονομικής και Νομισματικής Ενωσης (ΟΝΕ), προκρίνοντας την ενίσχυση των μέτρων δημοσιονομικής εποπτείας και των μνημονίων διαρκείας που επιβάλλονται σε όλους τους ευρωπαϊκούς λαούς, ανεξάρτητα από δανειακές συμβάσεις και μηχανισμούς στήριξης.
Την ίδια ώρα, η Κομισιόν προδιαγράφει και τα επόμενα χτυπήματα στα Εργασιακά, με βάση και τις περιβόητες «βέλτιστες πρακτικές» της ΕΕ.
Οπως τονίζεται στην πρόσφατη έκθεση για το «Ευρωπαϊκό Εξάμηνο 2017», «εξακολουθούν να υπάρχουν σημαντικές διαφορές μεταξύ των κρατών - μελών όσον αφορά την απασχόληση και τα κοινωνικά αποτελέσματα».
Σε συνοδευτικό παράρτημα της έκθεσης αναφέρονται σε αναγκαίες μεταρρυθμίσεις, όπως:
-- Αλλαγές στη νομοθεσία «για την προστασία της απασχόλησης με στόχο αξιόπιστες ρυθμίσεις», που προωθούν την περιβόητη «ευελφάλεια» για λογαριασμό των καπιταλιστών.
-- «Σύγχρονα και κατάλληλα συστήματα κοινωνικής προστασίας, που υποστηρίζουν αυτούς που έχουν ανάγκη». Πίσω από τα λόγια αυτά κρύβεται η συρρίκνωση των προνοιακών επιδομάτων και η πολύπλευρη αξιοποίησή τους ως μέσου διαχείρισης της κοινωνικής δυσαρέσκειας στα χέρια του αστικού κράτους, ζήτημα που συζητείται και στο πλαίσιο των συνεννοήσεων συγκυβέρνησης - κουαρτέτου.

Δείχνοντας στην κατεύθυνση μείωσης των ασφαλιστικών εισφορών της εργοδοσίας, επισημαίνεται πως «η μετατόπιση της φορολογίας από την εργασία, ιδίως για τα άτομα με χαμηλά εισοδήματα, και η διασφάλιση δίκαιων φορολογικών συστημάτων μπορούν να βελτιώσουν τα αποτελέσματα της αγοράς εργασίας...».
Διαβάστε περισσότερα »
Tweet Share Share Share Share Share

12:55 μ.μ.
Διαβάζουμε στον Τύπο ότι το «πείραμα» της μείωσης του εργάσιμου χρόνου από τις 8 στις 6 ώρες, χωρίς αντίστοιχη μείωση του μισθού, για τους απασχολούμενους σε γηροκομείο της Σουηδίας «απέτυχε» και ότι η έκβασή του επηρεάζει καθοριστικά το σχέδιο επέκτασης του 6ωρου και σε άλλες επιχειρήσεις. Το κριτήριο με το οποίο δοκιμάστηκε το 6ωρο και συζητιόταν η γενίκευσή του, δεν ήταν βέβαια οι ανάγκες των εργαζομένων και οι δυνατότητες που αντικειμενικά υπάρχουν σήμερα να μειωθεί ο ημερήσιος χρόνος εργασίας συνολικά για τους εργαζόμενους. Αντίθετα, κριτήριο ήταν η αύξηση της παραγωγικότητας και η μείωση των ημερών που έλειπαν οι εργαζόμενοι με αναρρωτική άδεια. Με αυτά τα «μέτρα και σταθμά», προέκυψαν τα εξής αποτελέσματα: Η παραγωγικότητα της εργασίας βελτιώθηκε, οι μέρες απουσίας των εργαζομένων μειώθηκαν, όπως μειώθηκαν και οι δαπάνες για επιδόματα ανεργίας, αφού το ωράριο λειτουργίας της επιχείρησης καλύφθηκε με νέες προσλήψεις. Αυτό που αυξήθηκε, ήταν η δαπάνη για τη μισθοδοσία λόγω των προσλήψεων. Μάλιστα, η αύξηση αυτή ήταν μεγαλύτερη από το «άθροισμα» του κέρδους που αποκόμιζε η επιχείρηση από την άνοδο της παραγωγικότητας. Επομένως, μπορεί το πείραμα να εγκαταλείφθηκε, άφησε όμως ένα διδακτικό συμπέρασμα για τους εργαζόμενους: Στον καπιταλισμό δεν υπάρχει τίποτα που να κάνει το κεφάλαιο (και το κράτος του), χωρίς να υπηρετεί το στόχο της μεγαλύτερης κερδοφορίας του...
Διαβάστε περισσότερα »
Tweet Share Share Share Share Share

12:47 μ.μ.
Πολλά γράφονται αυτές τις μέρες για την έρευνα σε μεγάλη φαρμακοβιομηχανία που κατηγορείται για τον «επηρεασμό» γιατρών, προκειμένου να συνταγογραφούν τα δικά της φάρμακα έναντι των ανταγωνιστών της. Ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα της έρευνας (αν και όταν ολοκληρωθεί), υπάρχουν ορισμένα στοιχεία που επαναλαμβάνονται σε τέτοιες περιπτώσεις, είτε αποκαλύπτονται στην Ελλάδα, είτε στον υπόλοιπο κόσμο. Ενα βασικό χαρακτηριστικό τους είναι ότι έρχονται στην επιφάνεια στο πλαίσιο ενός αδυσώπητου ανταγωνισμού ανάμεσα σε μονοπωλιακά μεγαθήρια, που χρησιμοποιούν όλες τις «νόμιμες» και «παράνομες» μεθόδους για να καταλάβουν μεγαλύτερο μερίδιο στην παγκόσμια αγορά. Ο μεταξύ τους πόλεμος παίρνει διάφορες μορφές, συνδέεται με ευρύτερα και ακόμα μεγαλύτερα συμφέροντα, ενεργοποιεί ολόκληρα κράτη, στην προσπάθεια να υπερασπιστούν τα συμφέροντα των μονοπωλίων τους. Επομένως, σίγουρα υπάρχουν πολλές αθέατες πλευρές πίσω από αυτήν την υπόθεση, όπως και πίσω από την υπόθεση της «Siemens» στην Ελλάδα ή της «Volkswagen» πρόσφατα στις ΗΠΑ.

Στην προκειμένη περίπτωση, όμως, υπάρχει και η εξής διάσταση: Η εμπλεκόμενη εταιρεία δεν διακινεί ένα οποιοδήποτε προϊόν, αλλά το εμπόρευμα φάρμακο. Πέρα, λοιπόν, από το γεγονός ότι το κεφάλαιο ελέγχει την έρευνα και βγάζει τεράστια κέρδη από την παραγωγή και τη διακίνηση ενός πολύτιμου για τον άνθρωπο αγαθού, η εμπορευματοποίηση της Υγείας και του Φαρμάκου παρέχει το έδαφος στα πολυεθνικά μεγαθήρια να εξαγοράζουν μερίδα των γιατρών και να τους μετατρέπουν σε πλασιέ των επιχειρηματικών τους συμφερόντων. Αυτή είναι η ουσία πίσω από την υπόθεση που ερευνά η Δικαιοσύνη και όχι η αποφασιστικότητα της κυβέρνησης να αποκαταστήσει τον υγιή ανταγωνισμό στη φαρμακοβιομηχανία, όπως γράφουν τα έντυπα που την στηρίζουν.
Διαβάστε περισσότερα »
Tweet Share Share Share Share Share

12:35 μ.μ.
Η Ελλάδα αποτελεί «πυλώνα ασφάλειας και σταθερότητας», ισχυρίστηκε για ακόμη μία φορά ο πρωθυπουργός, Αλ. Τσίπρας, αποσιωπώντας ότι δεν μπορεί να υπάρξει καμία «ασφάλεια» και «σταθερότητα» για το λαό μέσα από τη συμμετοχή της χώρας στις λυκοσυμμαχίες του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, τη βαθύτερη εμπλοκή στους επικίνδυνους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και ανταγωνισμούς στην ευρύτερη περιοχή.
Κατά την ομιλία του στην Αλεξανδρούπολη, στην τελετή αγιασμού των υδάτων, ανέφερε πως θέλει να στείλει «ένα μήνυμα φιλίας, συνεργασίας, αλλά και αποφασιστικότητας να υπερασπιστούμε τα δίκια μας». Όπως είπε, το μήνυμα αυτό απευθύνεται προς όλους τους λαούς, καθώς η Ελλάδα είναι «φάρος μεγάλων αξιών» και αυτό είναι που «έχει καταστήσει τη χώρα μας σε ένα διεθνώς αποστασιοποιημένο περιβάλλον ως πυλώνα ασφαλείας και σταθερότητας».
«Τείνουμε χείρα συνεργασίας και ταυτόχρονα δηλώνουμε την αποφασιστικότητα μας να υπερασπιστούμε τα κυριαρχικά μας δικαιώματα όπως αυτά απορρέουν από τις διεθνείς συμβάσεις», σημείωσε ο Αλ. Τσίπρας. Την ίδια στιγμή, το ΝΑΤΟ που αλωνίζει στο Αιγαίο μετά από πρόσκληση της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ δεν αναγνωρίζει σύνορα στην περιοχή, νομιμοποιώντας τις αξιώσεις της Άγκυρας.
Ο πρωθυπουργός υπογράμμισε ότι η Αλεξανδρούπολη μπορεί να γίνει «κόμβος διαμετακομιστικός, ενεργειακός, εμπορικός», αναμασώντας τον πάγιο στόχο που έχει συνολικά για τη χώρα η αστική τάξη, προκειμένου να ενισχύσει τη θέση της στην περιοχή. 
Ο Μητροπολίτης Αλεξανδρούπολης, Άνθιμος, πρότεινε στον Αλ. Τσίπρα τη δημιουργία γραφείου πρωθυπουργού και στη Θράκη.

Οι άλλοι πολιτικοί αρχηγοί 

Ο πρόεδρος της ΝΔ, Κυρ. Μητσοτάκης, υποστήριξε από την Σαλαμίνα ότι καθώς εισερχόμαστε στον όγδοο χρόνο της οικονομικής κρίσης, «η Ελλάδα μοιάζει, ολοένα και περισσότερο, με μια μπλοκαρισμένη κοινωνία».
Ζητώντας επί της ουσίας από το λαό να σκύψει και άλλο το κεφάλι για να ανακάμψουν τα κέρδη των μονοπωλιακών ομίλων, δήλωσε πως «χρειάζεται μια μεγάλη συλλογική προσπάθεια». Κάνοντας ακόμα πιο σαφές αυτό το κήρυγμα υποταγής του λαού στις αξιώσεις του κεφαλαίου, σημείωσε πως «ενωμένοι οι Έλληνες θα αποκτήσουμε πάλι την εθνική μας αυτοπεποίθηση», για να ξεκινήσουμε την μεγάλη προσπάθεια για «εθνική ανασυγκρότηση».
Η πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, Φ. Γεννηματά, από τον Πειραιά όπου βρέθηκε για τον αγιασμό των υδάτων, προσπάθησε να εμφανίσει το κόμμα της ως εγγυητή της συναίνεσης που θέλει το κεφάλαιο για να προωθηθούν οι αντιλαϊκές αναδιαρθρώσεις. Έτσι, ευχήθηκε «το φως της ημέρας να ζεσταίνει τις καρδιές μας και να μας δείξει επιτέλους το δρόμο της συνεννόησης, για να αφήσουμε αυτή την περιπέτεια που ζούμε τόσα χρόνια οριστικά πίσω μας».
Ο επικεφαλής του Ποταμιού, Στ. Θεοδωράκης, εντόπισε το πρόβλημα στο γεγονός ότι «ενώ ο ιδιωτικός τομέας συμπιέζεται, το κομματικό, πελατειακό κράτος επεκτείνεται».
Ο πρόεδρος της Ένωσης Κεντρώων, Β. Λεβέντης, ζήτησε να καλέσει ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας όλους τους πολιτικούς αρχηγούς και να τους υποχρεώσει να φτιάξουν μια «μεγάλη κυβέρνηση, που να φέρει επενδύσεις και να εμπνεύσει μέσα και έξω τη χαμένη εμπιστοσύνη της χώρας». 
Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Πρ. Παυλόπουλος, παραβρέθηκε στην τελετή αγιασμού των υδάτων στη Δεξαμενή Αθηνών και έστειλε μήνυμα «αρραγούς ενότητας» για «να ξεπεράσουμε την βαθιά κοινωνική και οικονομική κρίση και για να υπερασπισθούμε στο ακέραιο τα εθνικά μας δίκαια».
Διαβάστε περισσότερα »
Tweet Share Share Share Share Share

4:28 π.μ.
«Η μετάπτωση της Ελλάδας στις τακτικές διαδικασίες του Ευρωπαϊκού Εξαμήνου από τη μνημονιακή εξαίρεση θα συμβεί ως μια απολύτως φυσιολογική αντανάκλαση της πολύ πιο λειτουργικής πλέον διασύνδεσης της ελληνικής δημόσιας διοίκησης με τους μηχανισμούς της Ενωμένης Ευρώπης».
Αυτό τονίζει, μεταξύ άλλων, ο ΣΕΒ στο εβδομαδιαίο δελτίο του, θέτοντας τους άξονες με τις προτεραιότητες της αντιλαϊκής πολιτικής για το 2017 και περιγράφοντας τα «μνημόνια διαρκείας» της ΕΕ ως «φυσιολογική» συνέπεια της επιχείρησης καπιταλιστικής ανάκαμψης.
Σε αυτό το πλαίσιο, διεκδικώντας την αναβάθμιση της θέσης του εγχώριου κεφαλαίου στα παζάρια, στις διεργασίες και τις αναδιαρθρώσεις που συντελούνται στην ΕΕ, ο ΣΕΒ επισημαίνει πως «η μεγαλύτερη μεταρρύθμιση που θα μπορούσε να γίνει εντός του 2017 είναι να ξεκινήσει η πολιτική ηγεσία, και κατά προέκταση η ελληνική διοίκηση, να συμμετέχει πιο ενεργά σε όλες τις διεργασίες της ΕΕ, σε όλα τα επίπεδα».
Την ίδια ώρα, οι προτεραιότητες του ΣΕΒ παραπέμπουν άμεσα σε αυτές που προωθεί και η πλευρά της Κομισιόν, στη βάση της ενιαίας στρατηγικής για την ανάκαμψη του κεφαλαίου και στο έδαφος της αντιλαϊκής πολιτικής.
Ειδικότερα:
-- Στο όνομα της «αποκατάστασης της εθνικής κυριαρχίας» (όπως «βαφτίζουν» την αναβάθμιση του εγχώριου κεφαλαίου στο πλαίσιο της ΕΕ), εστιάζουν στην άσκηση των «κατάλληλων δημοσιονομικών και αναπτυξιακών πολιτικών» που θα δημιουργήσουν τις συνθήκες για ανάπτυξη της παραγωγής και της αποταμίευσης «εντός της ΕΕ», και βέβαια «χωρίς αποκλεισμούς και στη χρηματοδότηση των ελληνικών επιχειρήσεων και περιορισμούς στην κίνηση κεφαλαίων».
-- «Κυρίαρχο ζητούμενο» παραμένει η αλλαγή στο μείγμα της δημοσιονομικής διαχείρισης, με κατεύθυνση, βέβαια, τις φορολογικές ελαφρύνσεις προς το εγχώριο κεφάλαιο, με τη «μείωση της υπερφορολόγησης των συνεπών φορολογουμένων και των οργανωμένων επιχειρήσεων». Για την επίτευξη του στόχου τους, οι εγχώριοι βιομήχανοι προτάσσουν τη «διεύρυνση της φορολογικής βάσης» (όπως δηλαδή με την περαιτέρω καρατόμηση του αφορολόγητου ορίου μισθωτών - συνταξιούχων) καθώς και τη «μείωση των λειτουργικών δαπανών» στο Δημόσιο.
-- «Απαιτείται η στοχευμένη μετεξέλιξη του ασφαλιστικού και προνοιακού συστήματος προς ένα πιο ανταποδοτικό σύστημα εισφορών και συντάξεων». Πρόκειται, δηλαδή, για τις παρεμβάσεις που αφορούν στο ύψος των σημερινών συντάξεων αλλά και την περαιτέρω διάλυση των προνοιακών επιδομάτων σε λαϊκές οικογένειες, με φόντο «ένα αποτελεσματικό σύστημα καταπολέμησης της φτώχειας», δηλαδή με κατεύθυνση τη διαχείριση των ακραίων φαινομένων της επίσημης φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού.
-- Το προηγούμενο συνδυάζεται με το «πλαίσιο μιας σύγχρονης, ευέλικτης και ευνομούμενης αγοράς εργασίας» και, μάλιστα, όπως αυτό διαμορφώνεται από τις «τεχνολογικές εξελίξεις και τις παραγωγικές δυνατότητες της χώρας». Τα παραπάνω έρχονται να «δέσουν» με τις «βέλτιστες πρακτικές» της ΕΕ, την εργασιακή ζούγκλα δηλαδή για λογαριασμό της κερδοφορίας του κεφαλαίου, και βέβαια με τις νέες αντιλαϊκές παρεμβάσεις που προωθούνται στα παζάρια της συγκυβέρνησης με το κουαρτέτο.
Σε αυτό το πλαίσιο, ο ΣΕΒ αναφέρεται σε «εθνική στρατηγική που ενσωματώνει τις καλές πρακτικές» σε άλλες χώρες. Επιπλέον, δείχνοντας τα «ελλείμματα ανταγωνιστικότητας» του εγχώριου κεφαλαίου, χαρακτηριστικά τονίζουν: «Η απελευθέρωση του ρυθμιστικού περιβάλλοντος της αγοράς εργασίας στις αναπτυγμένες - πλην Ελλάδας - χώρες του ΟΟΣΑ είχε ήδη πραγματοποιηθεί, πολύ πριν την ελληνική κρίση και τη διάσωση με κεφάλαια των Ευρωπαίων εταίρων και του ΔΝΤ».
-- Με στρατηγικής σημασίας ζήτημα την αποκατάσταση της ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου, ο ΣΕΒ εντοπίζει και τον «κίνδυνο» για Grexit, τονίζοντας: «Αν διαιωνιστεί η σημερινή κατάσταση επιτροπείας από ξένους τεχνοκράτες, η συμμετοχή της χώρας στην Ενωμένη Ευρώπη είτε θα παραμείνει στα χαρτιά (...) είτε θα λυθεί κάποια στιγμή μέσω της αποχώρησης της Ελλάδας από την ΕΕ».
Διαβάστε περισσότερα »
Tweet Share Share Share Share Share

10:19 π.μ.
«Δεν θα επιτρέψουμε καμία μείωση μισθού, καμία απόλυση, καμία αλλαγή σύμβασης σε βάρος των εργαζομένων στην Ειδική Αγωγή! Καμία επιβάρυνση των εξυπηρετούμενων!», τονίζει το Σωματείο Εργαζομένων σε Μονάδες, Ιδρύματα και σχολεία Ειδικής Αγωγής.
Επισημαίνει ότι ο καινούριος χρόνος μπήκε με πολλούς εργαζόμενους να είναι απλήρωτοι για μήνες, ενώ πολλοί άλλοι απειλούνται με μειώσεις μισθών, αλλαγή συμβάσεων και απολύσεις. Το Σωματείο καλεί σε επαγρύπνηση και προειδοποιεί ότι δεν θα επιτραπεί καμία μείωση μισθού, καμία απόλυση, καμία αλλαγή σύμβασης σε βάρος των εργαζομένων, καμία επιβάρυνση των εξυπηρετούμενων.
Καλεί σε έκτακτη Γενική Συνέλευση την Πέμπτη 5 Γενάρη στις 10.30 π.μ. στα γραφεία του ΣΕΜΙΣΕΑ (Χαλκοκονδύλη 37, Αθήνα, 2ος όροφος).
Ολόκληρη η ανακοίνωση έχει ως εξής:
«Το ΔΣ του Σωματείου εύχεται σε όλους τους συναδέλφους και τις συναδέλφισσες χρόνια πολλά και καλή χρονιά, με υγεία, χαρά και δύναμη σε όλους και στις οικογένειές μας. Υποδεχόμαστε τη νέα χρονιά με το κεφάλι ψηλά, με ετοιμότητα κι αγώνα για υπεράσπιση των δικαιωμάτων μας. Ο καινούριος χρόνος μπαίνει με πολλούς συναδέλφους να είναι απλήρωτοι για μήνες, ενώ πολλοί άλλοι απειλούνται με μειώσεις μισθών, αλλαγή συμβάσεων και απολύσεις.
Οι αλλαγές που η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ δρομολογεί μέσα στις γιορτές και αφορούν στο πλαίσιο λειτουργίας και τον τρόπο αποπληρωμής των ιδιωτικών δομών Ειδικής Αγωγής, ήταν αναμενόμενες. Είναι συνεπείς με τη γραμμή κυβέρνησης και ΕΕ για μείωση των δημόσιων κοινωνικών δαπανών και περαιτέρω ιδιωτικοποίηση του χώρου. Μεθοδεύεται από χρόνια, μέσω της υποχρηματοδότησης του ΕΟΠΠΥ και το φόρτωμα του κόστους για τις ανάγκες Πρόνοιας και Ειδικής Αγωγής στην ίδια την οικογένεια, αλλά και τους εργαζόμενους. Ταυτόχρονα, με αυτές τις αλλαγές προωθείται πιο συγκεκριμένα η από χρόνια μεθόδευση γιγάντωσης της επιχειρηματικής δράσης στον τομέα και η συγκέντρωση του χώρου, μέσω κλεισίματος των μικρών, σε μεγάλες επιχειρήσεις (αλυσίδες, ομίλους κλπ). Γι’ αυτό με τη συγκεκριμένη αλλαγή, εκτός των εργαζόμενων και των εξυπηρετούμενων, παιδιών ή/και ενηλίκων, χτυπιούνται και οι αυτοαπασχολούμενοι επαγγελματίες του χώρου και τα πολύ μικρά κέντρα Ειδικής Αγωγής και αποκατάστασης.
Καλούμε κάθε συνάδελφο και συναδέλφισσα με ψυχραιμία, συσπειρωμένοι γύρω από το Σωματείο μας σαν ένας άνθρωπος, να αποκρούσουμε τα σχέδια της κυβέρνησης και των μεγαλοεπιχειρηματιών για να αξιοποιηθούν οι αλλαγές στο χτύπημα μισθών, αλλαγή συμβάσεων, απολύσεις και αύξησης της πληρωμής των γονιών για θεραπείες.
Τα σχέδιά τους δεν θα περάσουν! Με τον ενιαίο αγώνα μας μπορούμε να τους σταματήσουμε!
Απαιτείται επαγρύπνηση. Πρέπει να περιφρουρηθούμε και από τις προσπάθειες των εργοδοτών, που εμφανίζονται σαν “συνάδελφοι” ή “συνεργάτες”, να μας χρησιμοποιήσουν ώστε να αγωνιστούμε για τα δικά τους συμφέροντα.
Προειδοποιούμε: Δεν θα επιτρέψουμε καμία μείωση μισθού, καμία απόλυση, καμία αλλαγή σύμβασης σε βάρος των εργαζομένων! Καμία επιβάρυνση των εξυπηρετούμενων! Θα αγωνιστούμε, όπως πάντα, μαζί με το αγωνιστικό γονεϊκό και αναπηρικό κίνημα και σ’ αυτόν τον αγώνα καλούμε και τους αυτοαπασχολούμενους του χώρου για:
  • Γενναία χρηματοδότηση του ΕΟΠΠΥ με βάση τις ανάγκες.
  • Για άμεση αποπληρωμή των οφειλών του προς τις οικογένειες και τα κέντρα.
  • Για αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν Υγεία - Πρόνοια - Ειδική Αγωγή - αποκατάσταση, με κατάργηση κάθε επιχειρηματικής δράσης στο χώρο.
  • Άμεση καταβολή όλων των δεδουλευμένων που οφείλονται στους εργαζόμενους στα ΝΠΙΔ και σε όλο τον κλάδο,
  • Κάλυψη των αναγκών των ΝΠΙΔ από τον κρατικό προϋπολογισμό, στην προοπτική ένταξή τους στο δημόσιο».
Διαβάστε περισσότερα »
Tweet Share Share Share Share Share

12:49 π.μ.
Από τα στοιχεία του συστήματος «Εργάνη» μάθαμε ότι έξι στις δέκα προσλήψεις κάθε μήνα είναι μερικής και εκ περιτροπής απασχόλησης, με ανάλογη επίδραση στα εισοδήματα των εργαζομένων, για να μην αναφερθούμε στην «ευελιξία» που μεγαλώνει. Τώρα, σύμφωνα με δημοσιεύματα στον Τύπο, πληροφορούμαστε ότι περισσότεροι από 200.000 εργαζόμενοι λαμβάνουν τμήμα της αμοιβής τους με κουπόνια που εξαργυρώνουν σε σούπερ μάρκετ, μέτρο που αφορά κυρίως τους νεοπροσλαμβανόμενους. Τα κουπόνια αντικαθιστούν το 20 - 25% του μισθού και σε ετήσια βάση φτάνουν αθροιστικά τα 300 εκατ. ευρώ. Σημειώνουμε ότι το ποσό αυτό, μέχρις ενός ορίου, είναι αφορολόγητο για τις επιχειρήσεις και τους δίνει ένα επιπλέον κίνητρο για να επιβάλλουν κουπόνια αντί για μισθό στις πληρωμές. Μάλιστα, από διάφορες πλευρές, το μέτρο παρουσιάζεται μέχρι και αναγκαστικό για τις επιχειρήσεις, για να γλιτώσουν, όπως γράφτηκε, την επιβάρυνση που προκαλούν στο «κόστος εργασίας» η φορολογία και οι εργοδοτικές ασφαλιστικές εισφορές. Οπως και να έχει, διαμορφώνεται μια κατάσταση στην αγορά εργασίας όπου ακόμα κι αυτός ο κουτσουρεμένος μισθός, όταν θα καταβάλλεται, θα δίνεται σε είδος και όχι σε χρήματα, συμβάλλοντας και μ' αυτόν τον τρόπο στην κερδοφορία των επιχειρήσεων. Χώρια που μ' αυτόν τον τρόπο αυξάνεται γενικά η πίεση για παραπέρα μείωση της φορολογίας των επιχειρήσεων και των ασφαλιστικών τους εισφορών.
Διαβάστε περισσότερα »
Tweet Share Share Share Share Share

12:30 π.μ.
Δεν είναι η πρώτη φορά που η κυβέρνηση παρουσιάζει το επιχείρημα ότι «τα πράγματα αλλάζουν στην Ευρώπη» και ως εκ τούτου ο ελληνικός λαός πρέπει να κάνει υπομονή, να κάτσει στ' αυγά του, να υπομείνει παλιά και νέα βάρβαρα μέτρα, έως ότου φυσήξει ο «ευνοϊκός άνεμος» που θα τον οδηγήσει σε πιο ασφαλή λιμάνια.
Το επιχείρημα αυτό, που το έχουμε δει να παρουσιάζεται από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ σε πολλές εκδοχές, σε αυτήν τη φάση παρουσιάζει ως αυτονόητη για το λαό την «κάβα» των αντιλαϊκών μέτρων της δεύτερης «αξιολόγησης», τη μονιμοποίηση όλων των προηγούμενων αντιλαϊκών νόμων και την αποδοχή και νέων, πέραν και του 2018, ώστε η χώρα «να αποδείξει την αξιοπιστία της» και να οικοδομήσει συμμαχίες, να εκμεταλλευτεί τις διεργασίες σε επίπεδο ΕΕ, τις κόντρες ΕΕ και ΔΝΤ ή τις εξελίξεις που μπορούν να επιφέρουν οι εκλογικές αναμετρήσεις του επόμενου διαστήματος, να επιτύχει μια συμβιβαστική λύση που θα εντάσσει την ελληνική οικονομία στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της ΕΕ, και έτσι να δοθεί η ώθηση στην οικονομία που τάχα μπορεί να φέρει την πολυαναμενόμενη καπιταλιστική ανάκαμψη «για όλους».
Το «αισιόδοξο» αυτό αφήγημα, από μόνο του, και ανεξάρτητα απ' την επιβεβαίωσή του ή όχι, δεν μπορεί να κρύψει ότι οι αλλαγές και οι εξελίξεις τις οποίες επικαλείται η κυβερνητική προπαγάνδα, αντιτίθενται εξ ορισμού στα λαϊκά συμφέροντα.
Τα πράγματα στην ΕΕ, εξάλλου, όντως αλλάζουν, όχι μόνο τώρα, αλλά εδώ και πολλά χρόνια. Ειδικά η καπιταλιστική κρίση επιτάχυνε τις ανακατατάξεις ανάμεσα στα καπιταλιστικά κράτη στο εσωτερικό της ΕΕ, «ανοίγοντας την ψαλίδα» προς όφελος κατά βάση της Γερμανίας και τροφοδοτώντας τη σφοδρή διαπάλη ανάμεσα σε καπιταλιστικά κράτη στον ηγετικό πυρήνα της ΕΕ και ευρύτερα, αλλά και ανάμεσα σε αστικές δυνάμεις στο εσωτερικό κάθε καπιταλιστικής χώρας. Διαπάλη που «επεκτείνεται» και παίρνει νέες διαστάσεις, σε μια περίοδο που η καπιταλιστική οικονομία διεθνώς και στην Ευρωζώνη αντιμετωπίζει μεγάλες δυσκολίες και κινδύνους να περάσει σε φάση, μιας έστω αναιμικής, ανάκαμψης, με φτωχά μέχρι στιγμής αποτελέσματα.
Η διαπραγμάτευση για τα υψηλά κρατικά χρέη και ποιος θα πληρώσει αναλογικά περισσότερα ή λιγότερα για μια ενδεχόμενη ελάφρυνσή τους - στην ουσία μια μεγάλη απαξίωση των τεράστιων υπερσυσσωρευμένων κεφαλαίων που προκάλεσαν την καπιταλιστική κρίση -, οι κόντρες για το αν το πιο «εύφορο» έδαφος για την καπιταλιστική ανάκαμψη το δημιουργεί μια μεγαλύτερη ή μικρότερη δόση «περιοριστικής» ή «επεκτατικής» πολιτικής, οι διαμάχες για το μέλλον της ΕΕ και της Ευρωζώνης και το αν η διακρατική καπιταλιστική ένωση θα προχωρήσει προς μια κατεύθυνση «εμβάθυνσης» και «ομογενοποίησης» ή προς μια κατεύθυνση με μεγαλύτερο ρόλο των εθνικών κρατών και περισσότερα μέτρα «προστατευτισμού» στην οικονομία, όλα, μα όλα τα σενάρια και οι εκδοχές που βρίσκονται στο τραπέζι αφορούν όχι τα λαϊκά συμφέροντα, αλλά τη μια ή την άλλη μερίδα της αστικής τάξης, το ένα ή το άλλο καπιταλιστικό κράτος.
Εξάλλου, όλες οι πλευρές, από την «κοσμοπολίτικη» ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία, την οποία ο ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί τόσο διακαώς να «ξεπλύνει», έως και το αστικό ρεύμα του λεγόμενου «ευρωσκεπτικισμού», αποδέχονται ως «βάση» της συζήτησης και της διαπάλης την ένταση της αντιλαϊκής επίθεσης, τη συνέχιση των αντιλαϊκών ανατροπών - μεταρρυθμίσεων, το βάθεμα της εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης. Οι κόντρες, όπως και οι συμμαχίες, πότε του «Νότου» εναντίον του «Βορρά» και πότε των «προοδευτικών» αστικών δυνάμεων κόντρα στις «αντιδραστικές» σαν κι αυτές που παρουσιάζει η κυβερνητική προπαγάνδα, πάνω σ' αυτή τη βάση διαμορφώνονται. Τα «κρίσιμα σταυροδρόμια» αφορούν τα διλήμματα του κεφαλαίου και όχι το λαό. Προς τη μια ή την άλλη κατεύθυνση η ΕΕ θα συνεχίσει να γίνεται σε κάθε βήμα ακόμα πιο αντιδραστική, αποκρουστική και βάρβαρη για την εργατική τάξη και τους λαούς.
Γι' αυτούς η μόνη πραγματική αλλαγή και διέξοδος από τη βαρβαρότητα χωρίς τέλος βρίσκεται στην ανασύνταξη του κινήματος και στη δική τους συμμαχία, στην πάλη για την ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου και των διεθνών συμμαχιών, για αποδέσμευση από τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις όπως η ΕΕ.
Διαβάστε περισσότερα »
Tweet Share Share Share Share Share

12:28 π.μ.
«Ο λαός πρέπει να κάνει ένα ταμείο και να δει ποιος πληρώνει και ποιος ωφελείται», τόνισε ο Γρηγόρης Λιονής, στέλεχος του ΚΚΕ μιλώντας στον τηλεοπτικό σταθμό «Kontra», το βράδυ της Δευτέρας 2 Γενάρη.
Επισήμανε ότι την επόμενη περίοδο θα συνεχιστούν η τεράστια υποχώρηση στα εισοδήματα των εργαζομένων με το νέο εργασιακό, η εκτίναξη της άμεσης και έμμεσης φορολογίας για τα λαϊκά στρώματα, το τσάκισμα του ασφαλιστικού συστήματος. Πρόσθεσε ότι η καπιταλιστική ανάπτυξη θα γίνει μόνο με φθηνή εργατική δύναμη, με ακόμα χειρότερα μέτρα, με διαιώνιση του σημερινού καθεστώτος.
Ο Γρηγόρης Λιονής σημείωσε πως η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ «έχει αναλάβει να κάνει όλα αυτά που δεν κατάφεραν όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις, δηλαδή να υλοποιήσει μέχρι κεραίας τις πάγιες επιδιώξεις του μεγάλου κεφαλαίου».
Επίσης, κάλεσε τα εργατικά - λαϊκά στρώματα να επιλέξουν έναν δρόμο που λέει: «όχι στην επιδείνωση, ανάκτηση των απωλειών του προηγούμενου διαστήματος και έναν ριζικά διαφορετικό δρόμο ανάπτυξης». Μάλιστα, υπενθύμισε πως όταν οι άλλες πολιτικές δυνάμεις υπόσχονταν ότι ο καπιταλιστικός δρόμος ανάπτυξης θα φέρει ευημερία και ασφάλεια, το ΚΚΕ έλεγε ότι θα φέρει φτώχεια, εξαθλίωση, πολέμους, αλλαγές συνόρων, τρομοκρατία. 
Διαβάστε περισσότερα »
Tweet Share Share Share Share Share

12:27 π.μ.
Ένα νέο… «χαράτσι» καλούνται να πληρώσουν 150.000 ελεύθεροι επαγγελματίες σύμφωνα με τα νέα δεδομένα. Πρόκειται για προκαταβολικές εισφορές για το 2017, οι οποίες θα φτάνουν στο 37,95% στο φορολογητέο εισόδημα του 2015, τις οποίες θα πρέπει να πληρώσουν αυτόν τον μήνα δικηγόροι, μηχανικοί, γιατροί, συμβολαιογράφοι και φαρμακοποιοί.
Το ελάχιστο όριο εισοδήματος για τον υπολογισμό των εισφορών διαμορφώνεται στις 7.033 ευρώ και σε αυτό υπολογίζεται:
- Εισφορά 20% για την κύρια σύνταξη
- Εισφορά 6,95% για ασθένεια
- Εισφορά 7% για την επικουρική
- Εισφορά 4% για το εφάπαξ
Το 37,95% θα καταβάλουν όσοι έχουν εισόδημα από 0 έως 7.033 ευρώ. Για όσους έχουν εισόδημα πάνω από 7.033 ευρώ υπάρχει έκπτωση εισφορών, η οποία υπολογίζεται κλιμακωτά και όχι στο συνολικό εισόδημα. Οι εκπτώσεις αυτές θα ισχύσουν έως το 2019 και από το 2020 θα καταργηθούν.
Όπως αναφέρουν σημερινά δημοσιεύματα, ο τρόπος υπολογισμού της έκπτωσης οδηγεί σε μείωση εισφορών που αναλογεί στη διαφορά από τις 7.033 ευρώ έως τις 13.000 ευρώ και σε κάθε 1.000 ευρώ από αυτό το ποσό και πάνω.
Έτσι, σύμφωνα με την εγκύκλιο του υπουργείου Εργασίας, ένας ασφαλισμένος με εισόδημα 13.000 ευρώ, δεν θα καταβάλει το 37,95% επί των 13.000 ευρώ, αλλά το ποσοστό της μείωσης (50%) θα υπολογιστεί στην εισφορά που αναλογεί στην κλίμακα εισοδήματος από τις 7.033 ευρώ έως τις 13.000 ευρώ. Δηλαδή: η έκπτωση του 50% θα πάει στην εισφορά που αναλογεί για τις 6.000 ευρώ, ενώ η συνολική εισφορά θα αποτελείται από το ποσό που αναλογεί έως τις 7.033 ευρώ και από το ποσό της εισφοράς που αντιστοιχεί στο εισόδημα των 6.000 ευρώ και θα υπολογιστεί με έκπτωση 50%.
Διαβάστε περισσότερα »
Tweet Share Share Share Share Share

3:24 μ.μ.
Στις Θέσεις της ΚΕ του ΚΚΕ για το 20ό Συνέδριο του Κόμματος αναφέρονται μια σειρά βασικά χαρακτηριστικά των οικονομικών εξελίξεων. Στο παρόν άρθρο στεκόμαστε σε δύο από αυτά.
- Στην «επιβράδυνση του ρυθμού ανάπτυξης της διεθνούς καπιταλιστικής οικονομίας την τελευταία τριετία, χωρίς κανένα ιμπεριαλιστικό κέντρο να προβλέπεται να λειτουργήσει ως ατμομηχανή για την αύξηση του ρυθμού ανάπτυξής της. Σημαντικό στοιχείο αποτελεί το γεγονός ότι ορισμένα ιμπεριαλιστικά κέντρα (ΕΕ, Ιαπωνία) δεν έχουν ουσιαστικά ξεπεράσει τα προ κρίσης επίπεδα του 2008».
- Στο «μεγάλο μέγεθος της υπερσυσσώρευσης κεφαλαίου και την αδυναμία ελεγχόμενης απαξίωσής του (π.χ. στη μορφή του υπερβολικού κρατικού χρέους) με ικανοποιητικό τρόπο από τις αστικές κυβερνήσεις σε όλα τα ιμπεριαλιστικά κέντρα».

Η επιβράδυνση

Βρισκόμαστε σε μια περίοδο επιβράδυνσης της διεθνούς καπιταλιστικής οικονομίας, που δεν έχει ακόμα επανέλθει στα επίπεδα ανάπτυξης που είχε προ της κρίσης του 2008. Μάλιστα, ο ρυθμός ανάπτυξης μειώνεται την τελευταία τριετία. Οι εκτιμήσεις των διεθνών οργανισμών για το 2016 κάνουν λόγο για ένα ρυθμό ανάπτυξης του Παγκόσμιου Ακαθάριστου Προϊόντος1 που κυμαίνεται κοντά στο 3% ετησίως (ΔΝΤ 3,1%, Παγκόσμια Τράπεζα 2,4%), ελαττωμένος σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια (3,2% το 2015 και 3,4% το 2014). Ο ρυθμός ανάπτυξης του Παγκόσμιου Ακαθάριστου Προϊόντος μειώνεται σταθερά.
Οι χαμηλοί ρυθμοί ανάπτυξης αφορούν γενικά όλα τα ιμπεριαλιστικά κέντρα. Στις ΗΠΑ, η επιβράδυνση της ανάπτυξης εκτιμάται ως ιδιαίτερα έντονη (πρόβλεψη του ΔΝΤ για 1,6% ρυθμό ανάπτυξης για το 2016), ενώ αντίθετα οι πρόσφατες εκτιμήσεις σε σχέση με τις προηγούμενες για την Ευρωζώνη, αν και ελαφρώς μεγαλύτερες σε σχέση με το 2016, είναι επίσης χαμηλές (εκτίμηση του ΔΝΤ για ρυθμό ανάπτυξης 1,7% το 2016). Η Ιαπωνία εξακολουθεί να βρίσκεται σε κατάσταση ουσιαστικής στασιμότητας (0,5% για το 2016 προβλέπει το ΔΝΤ). Ο ρυθμός ανάπτυξης της Κίνας είναι σημαντικά μεγαλύτερος, όμως μειωμένος σε σχέση με τους ρυθμούς ανάπτυξης προηγούμενων ετών. Θεωρείται ότι η επιβράδυνση άλλων καπιταλιστικών οικονομιών επηρεάζει και την Κίνα (το ΔΝΤ προβλέπει ρυθμό ανάπτυξης 6,5% για το 2016).
Αποτυπώνεται επιβράδυνση της διεθνούς καπιταλιστικής οικονομίας, ενώ είναι και σχετικά χαμηλός ο ρυθμός αύξησης του διεθνούς εμπορίου την τελευταία διετία. Το 2016 ο ρυθμός αύξησης εκτιμάται πως θα περιοριστεί στο 2,3%, ενώ το 2015 κατέγραψε ρυθμό αύξησης 2,6%.
Οι προβλέψεις για το ρυθμό ανάπτυξης του 2017 είναι θετικότερες σε σχέση με φέτος. Ειδικότερα, το ΔΝΤ προβλέπει ρυθμό ανάπτυξης της παγκόσμιας οικονομίας στο 3,4% για το 2017, ενώ για τις επιμέρους οικονομίες προβλέπει ρυθμό ανάπτυξης 1,8% για τις ΗΠΑ, 2,2% για την Ευρωζώνη, 0,6% για την Ιαπωνία. Προβλέπει επίσης μικρή υποχώρηση του ρυθμού ανάπτυξης της Κίνας στο 6,3%, αλλά και αύξηση του ρυθμού ανάπτυξης των αναδυόμενων και αναπτυσσόμενων οικονομιών στο 4,6% από 4,3% για το 2016. Εκτιμάται ότι η Ρωσία θα καταγράψει ρυθμό ανάπτυξης 1,1% το 2017, έναντι συρρίκνωσης -0,8% που διαμορφώθηκε το 2016.
Γενικότερα, οι πρόσφατες προβλέψεις των ιμπεριαλιστικών οργανισμών (ΔΝΤ, ΟΟΣΑ, ΕΕ) για τη διεθνή καπιταλιστική οικονομία κινούνται μεταξύ στασιμότητας και αναιμικής αύξησης του ρυθμού ανάπτυξης. Βασικό χαρακτηριστικό είναι ότι κανένα ιμπεριαλιστικό κέντρο δεν προβλέπεται να λειτουργήσει στο άμεσο μέλλον ως ατμομηχανή για την αύξηση του ρυθμού καπιταλιστικής ανάπτυξης στο διεθνές καπιταλιστικό σύστημα.
Γενικά, το σύνολο των οικονομικών κέντρων εμφανίζεται να έχει ξεπεράσει τυπικά τη διεθνή συγχρονισμένη κρίση του 2008-2009 και να έχει περάσει σε φάση ανάπτυξης, αν και τόσο στο επίπεδο μεταβολής του Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος (ΑΕΠ)2 όσο και στο επίπεδο άλλων σημαντικών δεικτών τα κέντρα εμφανίζουν σημαντικές ανισομετρίες. Με την Κίνα να έχει αυξήσει το ΑΕΠ της κατά 76%, τις ΗΠΑ να έχουν σημειώσει αύξηση του ΑΕΠ κατά 10% και Ευρωζώνη και Ιαπωνία να βρίσκονται στα προ κρίσης επίπεδα.

Η μεγάλη υπερσυσσώρευση κεφαλαίου3

Στον καπιταλισμό, η ανάγκη καταστροφής ενός τμήματος του κεφαλαίου στη φάση της κρίσης είναι νομοτελειακή προϋπόθεση για την ανάκαμψη. Ωστόσο, το γεγονός πως το συνολικό κοινωνικό κεφάλαιο αποτελείται από ένα μεγάλο πλήθος ξεχωριστά, επιμέρους κεφάλαια, που βρίσκονται σε συνεχή ανταγωνισμό μεταξύ τους, καθώς και σε ξεχωριστά αστικά κράτη που τελικά εκφράζουν το γενικό συμφέρον των δικών τους «εγχώριων» κεφαλαίων, εμποδίζει την εξεύρεση μιας κοινά αποδεκτής λύσης για την απαξίωση του κεφαλαίου. Η δυσκολία στο να προχωρήσει μια σημαντική απαξίωσή του ουσιαστικά καθυστερεί την έξοδο του καπιταλισμού στη φάση μιας δυναμικής ανάκαμψης.
Βασικό λοιπόν χαρακτηριστικό που διακατέχει την παγκόσμια οικονομία είναι το μεγάλο μέγεθος του υπερσυσσωρευμένου κεφαλαίου και η αδυναμία ελεγχόμενης απαξίωσής4 του με ικανοποιητικό τρόπο σε όλα τα ιμπεριαλιστικά κέντρα. Από αυτήν την άποψη, χαρακτηριστική πλευρά είναι πως μεγάλοι αμερικανικοί όμιλοι διαθέτουν τεράστια αποθέματα μετρητών, τα οποία δεν επενδύουν παραγωγικά. Μόνο οι εταιρείες του δείκτη S&P500 (χωρίς τους χρηματοπιστωτικούς ομίλους) έχουν περίπου 1,5 τρισ. δολάρια σε μετρητά.
Συγχρόνως, διογκώνεται, σε παγκόσμια κλίμακα, το πρόβλημα του υψηλού χρέους, ιδιωτικού και κρατικού, και της αδυναμίας αποκλιμάκωσής του. Το κρατικό χρέος, στη φάση της κρίσης, αυξήθηκε περίπου κατά 40% στις αναπτυγμένες οικονομίες, παράλληλα με μια ελάχιστη μείωση του ιδιωτικού χρέους, που επικεντρώνεται κυρίως στο χρέος των νοικοκυριών.
Τα στοιχεία αντανακλούν μια διαδικασία μετατροπής του ιδιωτικού χρέους σε κρατικό, σε όλα τα κέντρα. Έτσι, υπερχρεωμένες επιχειρήσεις και τράπεζες «διασώθηκαν» από τα καπιταλιστικά κράτη, διαδικασία που συνοδεύτηκε με μεγάλη αύξηση του κρατικού δανεισμού.
Η διαδικασία αυτή στην πραγματικότητα καθυστερεί χρονικά την απαξίωση τόσο του επενδυμένου όσο και του τοκοφόρου κεφαλαίου, στην οποία σπρώχνει αντικειμενικά η εκδήλωση της κρίσης. Η προστασία του τοκοφόρου κεφαλαίου είναι προφανής (τα δάνεια μετακυλίονται στο κράτος μέσα από τις τράπεζες). Ωστόσο, η ίδια διαδικασία προστατεύει ως ένα βαθμό και το επενδυμένο κεφάλαιο σε παραγωγικές επιχειρήσεις. Αφού η κρατικοποίηση των «κόκκινων χρεών» εμποδίζει το μηχανισμό τελικής καταγραφής της απαξίωσής του, που μέσω της πίεσης των δανειστών οδηγεί σε χρεοκοπία, λύση της επιχείρησης και πώλησή της.
Χαρακτηριστικά αποτελέσματα αυτής της διαδικασίας μπορούμε να εντοπίσουμε στις ΗΠΑ. Η μείωση της παραγωγής σε μεταποίηση και βιομηχανία δεν έγινε με ουσιαστική απαξίωση ενός τμήματος του παραγωγικού δυναμικού, αλλά, αντίθετα, προέκυψε από μείωση της αξιοποίησής του. Το παράδειγμα της διάσωσης της αμερικανικής αυτοκινητοβιομηχανίας από την κυβέρνηση Ομπάμα είναι χαρακτηριστικό, όπως επίσης και η διάσωση του τραπεζικού τομέα στις ΗΠΑ αρχικά και σε ορισμένες χώρες της ΕΕ στη συνέχεια.
Η μεγάλη έκταση του υπερσυσσωρευμένου κεφαλαίου με τη μορφή υπερβολικού χρέους έχει σημάνει συναγερμό στα αστικά επιτελεία. Μια σειρά από αναλύσεις και εκθέσεις, από το ΔΝΤ και την Παγκόσμια Τράπεζα, την Τράπεζα Διεθνών Διακανονισμών, αλλά και πολλές αναλύσεις μεγάλων ιδιωτικών τραπεζών και επενδυτικών οίκων επιμένουν στο πρόβλημα του υψηλού κρατικού χρέους, κρούοντας τον κώδωνα του κινδύνου.

Οι προβλέψεις

Οι προβλέψεις των διεθνών οργανισμών κάνουν λόγο για μεγαλύτερους ρυθμούς ανάπτυξης τα επόμενα χρόνια. Ωστόσο, επισημαίνονται μια σειρά από κινδύνους που μπορεί, κατά τους αναλυτές, να μεταστρέψουν την κατάσταση. Ένας από τους κινδύνους που καταγράφεται από το ΔΝΤ ως κύριος είναι η σταδιακή ανάδυση τάσεων προστατευτισμού σε ολόκληρο τον κόσμο και πιο ειδικά στις σχέσεις ΕΕ - Μ. Βρετανίας λόγω Brexit και κυρίως μετά την επικράτηση του Τραμπ στις προεδρικές εκλογές των ΗΠΑ. Εκτός ότι οι θέσεις αυτές είχαν προπαγανδιστικό χαρακτήρα από τη σκοπιά της στήριξης Κλίντον στην προεκλογική εκστρατεία πρέπει να σημειώσουμε ότι η ανάδυση προστατευτικών τάσεων είναι μια υπαρκτή πραγματικότητα. Αυτό που συσκοτίζει η αστική προπαγάνδα είναι η σχέση αιτίου - αιτιατού. Έτσι, οι τάσεις προστατευτισμού αναπτύσσονται ως απάντηση ενός τμήματος του κεφαλαίου στην καπιταλιστική κρίση και γενικότερα στην επιδείνωση των όρων ανταγωνιστικότητάς του, που την αποδίδει στο ελεύθερο εμπόριο. Ωστόσο, η εμφάνιση φαινόμενων προστατευτισμού θα επιδράσει αρνητικά στην ανάπτυξη του διεθνούς εμπορίου, που ήδη κινείται με χαμηλούς ρυθμούς ανάπτυξης. Η παγκόσμια καπιταλιστική οικονομία διατρέχεται από την εξής αντίφαση: Η ενδογενής τάση για επέκταση, για εξαγωγή όχι μόνο εμπορευμάτων, αλλά και επενδυτικού κεφαλαίου (με τη μορφή άμεσων, αλλά και έμμεσων επενδύσεων) κάνει την κρίση παγκόσμια, αλλά τα διαφορετικά συμφέροντα εμποδίζουν την απαξίωση ενιαία και αυθόρμητα, μέσω της αγοράς.
Οι λεγόμενοι γεωπολιτικοί κίνδυνοι επίσης αναφέρονται ως ιδιαίτεροι κίνδυνοι, ειδικά για την ΕΕ. Πίσω από τις γραμμές κρύβεται, και στις αστικές αναλύσεις, το αυξανόμενο ενδεχόμενο ενός γενικευμένου πολέμου, αλλά, σε κάθε περίπτωση, γεωπολιτικές αναταραχές που μπορεί να οδηγήσουν σε έξαρση των προσφυγικών ροών εμφανίζονται ως ιδιαίτερος κίνδυνος. Ταυτόχρονα, μια όξυνση των αντιθέσεων ΝΑΤΟ - BRICS μπορεί να έχει αρνητικές επιπτώσεις στην οικονομία της ΕΕ.
Οι οικονομικές αναδιατάξεις στην Κίνα εμφανίζονται επίσης ως πιθανό προβληματικό στοιχείο για την οικονομία, κυρίως της ΕΕ και των ΗΠΑ. Ειδικότερα, η στροφή της Κίνας προς μια πιο εσωστρεφή οικονομία περιορίζει τις επενδύσεις σε μηχανολογικά πάγια, που αποτέλεσαν την τελευταία περίοδο την αιχμή του δόρατος των γερμανικών εξαγωγών.
Τέλος, υπαρκτή είναι και η αβεβαιότητα λόγω μιας πιθανής αύξησης της τιμής του πετρελαίου ή λόγω αύξησης της συναλλαγματικής ισοτιμίας ευρώ - δολαρίου, που θα επιδράσουν αρνητικά στους όρους ανταγωνιστικότητας και στις εξαγωγές των ευρωπαϊκών ομίλων.
ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ
1. Παγκόσμιο Ακαθάριστο Προϊόν (ΠΑΠ): Είναι το σύνολο των αξιών που παράγονται στο πλαίσιο της διεθνούς καπιταλιστικής οικονομίας στο διάστημα ενός χρόνου.
2. Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν (ΑΕΠ): Είναι το σύνολο των αξιών που παράγονται εντός του πλαισίου μιας χώρας στο διάστημα ενός χρόνου.
3. Συσσώρευση κεφαλαίου: Στη διευρυμένη καπιταλιστική παραγωγή κάθε καινούργιος κύκλος της παραγωγής γίνεται σε μεγαλύτερη κλίμακα από το προηγούμενο. Έτσι, ένα μέρος της υπεραξίας, που δημιουργήθηκε στον προηγούμενο κύκλο, προστίθεται στο παλιό κεφάλαιο και μετατρέπεται και αυτή σε κεφάλαιο. Αυτή η διαδικασία είναι η συσσώρευση κεφαλαίου, δηλαδή η αύξησή του με τη μετατροπή της υπεραξίας σε κεφάλαιο. Όταν λέμε για υπερσυσσώρευση κεφαλαίου αναφερόμαστε σε συσσωρευμένο κεφάλαιο τέτοιου μεγέθους που δεν μπορεί να αξιοποιηθεί με το μέγιστο ποσοστό κέρδους. Γι' αυτό η υπερσυσσώρευση οδηγεί στην κρίση.
4. Απαξίωση κεφαλαίου: Είναι ουσιαστικά η «απάντηση» στην υπερσυσσώρευση κεφαλαίου. Απαξίωση κεφαλαίου συντελείται την περίοδο των κρίσεων, το συσσωρευμένο κεφάλαιο χάνει την αξία που είχε προηγουμένως. Είτε αφορά κεφάλαιο που είναι συσσωρευμένο με τη μορφή εμπορευμάτων είτε με τη μορφή χρήματος είτε με τη μορφή μέσων παραγωγής. Η διαδικασία αυτή είναι υποχρεωτική για να μπορέσει η καπιταλιστική παραγωγή να περάσει σε φάση ανάκαμψης, αφού με την απαξίωση δίνεται η δυνατότητα πιο «κερδοφόρας» αξιοποίησης του συσσωρευμένου κεφαλαίου.
Αναδημοσιεύεται από τον «Κυριακάτικο Ριζοσπάστη», Σάββατο 31 Δεκέμβρη 2016 - Κυριακή 1 Γενάρη 2017.
Διαβάστε περισσότερα »
Εγγραφή σε: Αναρτήσεις (Atom)

Φόρμα επικοινωνίας

Όνομα

Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο *

Μήνυμα *

ΕΡΓΑΤΙΚΟΣ ΠΑΛΜΟΣ © 2016. All Rights Reserved.
Powered By Blogger
Από το Blogger.